O empapelado amarelo Charlotte Perkins Gilman
Tradución de José Rodríguez Durán
OempapeladoamareloporCharlottePerkinsGilman
Éinfrecuentequepersoasnormais,comaJohnecomamin,aluguenunhacasadecampo
parapasaroverán.
Unhadesastípicasmansiónscoloniaisherdadasdurantevariasxeracións,unha
casaquepoderíaestarencantada,sesecumprisenosmeusmaioressoñosrománticos,
peroisoseríamoitopedir.
Asíetodo,tenalgoraro,sospeitoso,estacasa.
Porqueíasertanbaratasenón?Ecomoéquelevatantotempodeshabitada?
Johnbúrlasedoquedigo,perononpasanada,éonormalqueunhaagardaque
pasenunmatrimonio.
Johnéunhomeextremadamentepráctico.Nontenpacienciaparatratar con
crenzas, atérralle dar espazo de debate a supersticións, e búrlase abertamente de
conversas sobre o que non se pode tocar ou describir con estatísticas ou probas
tanxibles.
Johnémédico,eestapoidaquesexaquizáis(eistoéalgoquenonlleconfesaría
aninguén,perodadooniveldeconfidenciaquemeproporcionaaescrita,nonpasa
nada)arazónprincipalpolaquenonmelloroconmaiorrapidez.
Porqueocasoéqueelnoncreequeeuesteaenferma.
Equepodofacereucontraalgoasí?
Candoundoutordegran renome,queademaiséoteumarido, lleaseguraa
amigos,coñecidosefamiliaresquenonexisteunhaenfermidadeequeoproblemaque
tesésóunhadepresiónnerviosa temporal,édicir,unha tendenciahistéricadomáis
comúnenmulleres,quesepodefacercontraalgoasí?
Omeuirmántaménémédico,deigualestimaereputación,epensaomesmo
sobreomeuestado,concordaconJohnentodo.
Asíquetomofosfatos,sulfatosoucomosechamen,etónicos,efagoviaxes,e
tomo o aire, e fago exercicio, e estameprohibido “traballar” ata que non estea por
completorecuperada.
Persoalmente,estouendesacordoconestemétodo.
Namiñaopinión,untraballoagradableconalgodeemociónfaríamemoitoben.
Peroquepodofacereu?
Escribínduranteuntempoapesardassúasrecomendacións,peroocertoéque
rematabaexhausta,sobretodoporterquefaceloásagochadasparaevitarunconflito.
Ásvecespensoqueseríamellorparaamiñacondiciónsetivesemenosconflitos
diariosemáisestímulosereuniónssociais.PeroJohndiqueopeorquepodofaceré
preocuparmeporcomosolucionaromeuestadoe,certamente,pensarenexcesosobre
istofaiquemesintapeor.
Asíquenonvoufalarmáisdotema,falareimellorsobreacasa.
É preciosa! O sitio máis fermoso que vin na miña vida! Está algo afastada,
bastante lonxedocamiñoprincipaleauns cinco quilómetrosdavila.Recórdameás
casas inglesas sobre as que leo nas novelas, con longas sebes emuros de pedra, e
portónsdeferroseparandoacasaprincipaldeoutrasmoitasmáispequenasquehaino
terreoparaosxardineiroseorestodepersoasdoservizo.
Ten un xardín marabilloso! Nunca vira un igual. Tan grande e cheo de
emparradosquedan sombraparadescansarecamiñosperfectamentedefinidospor
unhasucesióndepedriñaspolosbordes.
Taménhaiuninvernadoiro,agorabaleiroecasenaruína.
Houboalgúntipodeproblemalegalcoacasa,penso,entreherdeiros.Poloque
fose,acasalevadeshabitadamoitosanos.
Estes feitos poñen fin ásmiñas historias de fantasmas. E aínda así, continúo
advertindoalgoraronestacasa.
IntenteicontarlloaJohnunhanoite,perorespondeumequeoquesentíasería
corrente,epediumequepechaseafiestra.
Ofúscomecon frecuencia con John sen razónapreciable.Non sei seantesde
estarasíeraigualdesensible,perosupoñoqueserápolamiñacondiciónnerviosa.
Johnrecomendaquecandomesintaasíteñoquefacertodooqueesteanamiña
manpor controlarme.Epoño tantoempeño (polomenoscandoestáel diante)que
rematogravementefatigada.
Nonmegustaparanadaonosocuarto.Euqueríaquedarnundosdoprimeiro
piso, o que dá á galería e ten roseirasque gabean pola parede de fóra cubrindoos
marcosdasfiestras,uncuartocunestampadofloralfermosoaxogocoexterior.Pero
Johndixoquenon.
Que ese cuarto ten unha soa fiestra e que non hai sitio suficiente para dúas
camasnintampoucooutrocuartopretonocasodequenalgúnmomentofosemellor
queeltivesequedeixarmeunpoucodeespazopropio.
Johncóidamemoitoeétanamorosocomigoquepoucasvecespodofaceralgún
plansenteralgúntipodedirecciónprevia.
Contocunhorarioprecisoparatomartodaamedicaciónprescrita,elencárgase
exhaustivamentedetodo,eeusíntomeingratapornonpodervaloralocomomerece.
Sempremelembraqueseestamosnestacasaéporminepolamiñasaúde,para
quepuidesedescansarerespirarairepuro.“Oexerciciodependedasforzasqueteñas,
querida,” di el, “e a comida depende do apetito, pero o aire podes tomalo todo o
tempo.”Eporisodecidimosescolleroqueantesdebíaseruncuartoparaobebé,arriba
detodo.
Éuncuartograndeeaireadoqueocupacasetodooúltimopiso,confiestrasen
cadadirección,conmoitísimaluzdurantetodoodía.Apóssercuartodobebé,tenpinta
detersidoreconvertidoensaladexogosparanenosetaménximnasioposteriormente,
ouisocreo,porquetodasasfiestrasestánenreixadas,aprobadecativos,ehaiunha
especiedearospequenoseoutrascousascolocadospolasparedes.
Apinturaeopapeldaparedeteñenmarcasdeusopropiasdunhacrianza.O
papelestáarrincadoacachosporenribadocabeceirodacamaatamáisalódeonde
podo chegar eu coas mans, e igual ao outro lado do cuarto. Nunca vira antes un
empapeladotanfeo.
Tenundesesdeseñosdescontroladoseextravagantesqueperpetrantodosos
pecadosartísticoscoñecidos.
Édemasiadotenuecomoparapoderseguiroestampadocoavistaconfacilidade,
eaomesmotempoestámarcadoabondoaíndacomoparairritarosentidodobogusto
eprovocarunhaurxentenecesidadedeanálise,eunhavezquecomezasaseguiras
curvas podes observar como ao pouco as liñas deciden suicidarse, xiran incertas en
ángulosimposibles,autodestrúenseenformascontraditorias.
Acorérepulsiva,casevomitiva.Unamareloafumado,luxado,roídopolosolen
moitossitios.
Pálido,devénlaranxaenalgúnslugareseimitaacorbrillantedoxofrenoutros.
É entendible que os nenos que xogasen aquí odiase este papel! Eu tamén o
odiaríasetivesequepasarmoitotemponestecuarto.
AquíchegaJohn,vougardartodoisto,nonllegustaqueescribanomeuestado.
***
Levamosaquíxadúassemanasedesdeaquelprimeirodíanontiveraganasdeescribir
outravez.
Estousentadaxuntoafiestra,nestecuartoatroz,enonhainadaninninguénque
impidaamiñaescritadenonserpolafaltadeforzas.
Johnpasatodoodíafóradacasa,moitasnoitestaménseocasoqueatendeé
grave.
Alégrame,polomenos,queomeunonsexaconsideradouncasograve!
Aíndaqueestesproblemasdenerviospodenchegaraserterriblementeescuros
tamén.
Johnnontenninideadecantosufroenrealidade.Elsósabequenonexisteunha
razónobxectivaparaqueofaga,eisoparaelésuficiente.
Ésónerviosismo.Eprovocaquenonpoidacumprirninasmiñasobrigasninos
meusdeberescomoesposa.
SuponsequedeberíaserunoasisdedescansoparaJohne,senembargo,remato
sendounhacargaparael.
Amaioríadaspersoasnonsedancontadecantísimoesforzo significa levara
cabo as poucas tarefas que si podo realizar como vestirme, entreter convidados e
ordenarcousas.
MenosmalqueaMarydásellemoibencoidardobebé,peroclaro,onosoétan
boíño...
Asíetodo,eunonpodocoidalo,póñomedemasiadonerviosa.
SupoñoqueestesnerviosextremossonalgoqueJohnnuncaexperimentou.E
búrlasedemincandollefalodopapeldaparede.
Candochegamosprometeumequeporíapapelnovopor todoo cuarto,pero
despoisduntempoexplicoumequeomellorparamineranonfacelo,porquenonhabía
nadapeorparaunpacienteconproblemasdenerviosquecumprirlletodososcaprichos.
Dixoquedespoisdecambiaropapelseguroquellepedíaquecambiaseacama,
edespoisarrincarosbarrotesdasfiestras,elogocalqueraoutraminucia.
“Estesitioestachefacendomoitoben,querida,”dixo,“eaverdade,nonvexo
moilóxicorenovarunhacasanaqueimospasarsótresmeses.”
“Poiscambiemosdecuarto,”propúxenlle,“haimoitosmoibonitosnaplantade
abaixo.”
Eachegoume a el, envolvéndome cos seusbrazos,edixoquepormin, a súa
pombiñaquerida,atairíadurmirnosotoseasíodesexabaeu,eporíacadacuartoda
casaaomeugusto.
Perolevarazónnodoespazoparadúascamas,eonúmerodefiestras,etodoo
demais.
Estecuartoétancómodoeluminosocomounhapoderíadesexar,enonvouser
euquenoincomodeporunsimpleantollo.
Ocertoéquexamevouafacendoaocuarto.Atodomenosaesehorriblepapel.
Por unha das fiestraspodo vero xardín, cosemparrados facendosombra, as
floresplantadasdunxeitoquesemellasalvaxeedesorganizado,assebeseasárbores
medrandoretorcidasencalqueradirección.
Poroutrapodoverabaía,eunpequenoembarcadoiroaíndadentrodoterreo
dacasa.Haiquepercorrerunfermosocamiñoásombraparachegaralí.Sempreimaxino
estesendeiroetodososemparradosdoxardíncheosdexentepaseandoedivertíndose,
aíndaqueJohnxametenavisadodequenondeixeamiñaimaxinacióndescontrolarse
tanto.Diqueamiñatendenciaáfantasíaengadidaaomeuhábitodeinventarhistorias
sonperigososparaoestadodosmeusnerviosporqueincitandesexoseideasdetodo
excéntricas.Asíqueteñoqueusartodaamiñaforzadevontadeeosentidocomúnque
mequedaparaevitarestastendencias.Euinténtoo.
Ásvecespensoqueseestivesesuficientementebencomoparapodeescribirun
pouco,aliviaríaalgoapresiónquemeproducenestasideasepoderíadescansarmellor.
Perocánsomemoitocandointentoescribir.
Édesacougantenonterconsellonincompañíanomeutraballo.Candomepoña
benJohndixoquevaiconvidaraoprimoHenryeaJuliaparaunhavisitalonga,peropolo
de agora, di que preferiría agochar pirotecnia prendida na miña almofada mentres
durmoadeixarmetratarconxentequepoidaserestimulanteenexceso.
Oxalápuidesemellorarconmaiorrapidez.
Peronondebopensarnisoagora.Esteempapeladoobsérvamecomosesoubese
oefectoinsidiosoqueenminproduce.
Hai un punto recorrente no deseño no que as liñas xiran como un pescozo
partido,facendoaparecerdousprotuberantesollosdorevés.
Enfádamea impertinenciaeaperpetuidadecoaquememiran.Multiplícanse
cara a arriba, cara a abaixo, cara aos laterais... ata que estes ollos atentos que non
pestanexan invadentodo.Haiunpuntonoqueopapelnoncoincidenauniónentre
pezaseopardeollossubeebaixaunpoucodescompensado.
Nuncaviratantaexpresiónnunobxectoinanimado,etodoomundosabecanto
podenexpresarosobxectosinanimados.Candoeranenapasabaasnoitessendurmire
entretíñamemáisconparedesbrancasemoblesvulgarescamoitosnenosnunhatenda
dexoguetes.
Lembroconclaridadeamiradadocequetiñanospomosdonosovelloescritorio,
equehabíaunhacadeiraquesempresemellabauncompañeiroforte.
Sentíaquenocasodequeoutroobxectomemiraseconmalicia,estaríaasalvo
sentadanaquelacadeira.
Oúnicomaloquetenomobiliariodestecuartoéafaltadeharmonía,peroisto
débeseaquetrouxemostododopisodeabaixo.Supoñoquelevaríandeaquítodosos
moblesdebebécandoistofoiuncuartodexogos,enonmeestraña,nuncaviraestragos
iguaisaosquefixeronaquíunscativos.
Opapel,comoxadixenantes,foiarrincadonalgúnslugaresdaparedee,polo
benpegadoquesepodeverqueestá,tiveronquevalersedepersistenciaeodioapartes
iguaisparapoderquitalo.
Ochanestáraiado,levantadoepicado,oxesodaparedetenalgúnsburatose,
estacama,oúnicoquexaestabanocuarto,semellatervividovariasguerras.
Perononmemolestantodasestascousas,sóopapeldaparede.
XavexoáirmádeJohncamiñandocaraácasa.Epormoicordialquesexaouo
benquecoidedemin,nonpododeixarquemeatopeescribindo.
Éunhamullerperfecta,eunamadechavesmoiboa,éotraballodosseussoños,
claro.Nasúaopinión,omeuhábitodeescritaéoquemeenfermatanto.
Escribosócandosaeaoxardínepodovelaaolonxepolasfiestras.
Desdeunhapodocontrolarocamiñoprincipal,uncamiñofermosoásombraque
vaifacendocurvaseatravesandocamposataondechegaamiñavista.Oscamposson
igualdemagníficosqueacasa,cheosdeolmosepradosverdesquesemellanveludo.
Estepapeldeparedetenunsubestampadonoutracor,unhabastanteirritante
porquesósepodeverbaixocertaluz,enondetodoben.
Perocandolledáosol,noslugaresondenonestádescoloridopodoverunha
figuraestraña,provocadoraesenformarecoñecible,quesemellaenfadadadetrásdo
estúpidoeostentosoestampadoprincipal.
XaescoitoairmádeJohnsubirpolasescaleiras!
***
Porfinrematouocatrodexullo!Axentexamarchouparaasúacasaeeuestou
desfalecida.Johnpensouqueseríaboaideateralgodecompañía,asíqueconvidoua
mamáeaNelliecosnenosduranteunhasemana.
Eu,porsuposto,nonfixennada.Jennieencargousedetodonacasa.
Asíetodo,estoumoicansa.
John di que se tardomoito en recuperarme terei que ir ver aoDoutorWeir
Mitchellnooutono.
Eunonqueroir.Unhaamigaqueestivonassúasmanscontoumequeéigualca
Johneomeuirmán.Oupodequepeor!
Ademais,supónungranesforzoparaminirtanlonxe.
Nonpensoquesexaoportuno,eaíndamenosconsiderandoosmeuscambiosde
humor,estoumevolvendoirritableeinsociablepormomentos.
Chorosenmotivoeconmoitafrecuencia.
CandoestouconJohnouconcalqueraoutrapersoanon,claro,sócandoestou
soa.
Epasosoaamaiorpartedotempo.Johnquedanavilamoiamiúdoporcasos
complicadosougraves,eJennieémoibenmandadaedéixamesoasemprequellopido.
Pasoosdíascamiñandopoloxardínoupolocamiñoquelevaaoembarcadoiro,
sentonosoportaldacasa,baixoasroseiras,edéitomecantasvecesqueroduranteo
día.
Estoumeencariñandoconestecuartoapesardoempapelado.Quizaisdebidoao
empapelado.
Nonsaedamiñacabeza!
Candoestoudeitadanestacamainamovible(inamovibleporquepensoqueestá
cravadanochan)dedícomeaseguirodeseñodaparededurantehoras.Éunexercicio
tanbocomoaximnasia.Primeiro comezo,porexemplo,abaixode todo,naesquina
ondeaíndaestáopapelenteiro,eprometocondeterminación,pormilésimavez,que
seguireiesteabsurdodebuxoatachegaraalgunhaconclusión.
Repítese,claro,poiscadatiraindividualdepapeltenomesmodeseño.
Segundocomosemire,dexeitoindependentecadatiradepapelsemellaserun
empapeladodiferente,alleo,inchadoecrecendoincontrolableataamosarunexceso
imposible que florece nun estampado dexeneradamente románico e con delirium
tremens,quesubeebaixacambaleándoseenfachendosascolumnas.
Pero tamén, se seobservadoutroxeitopodeversequeconectaendiagonal,
convertendo as liñas de contención das formas en ondas oblicuas que producen un
terrorópticosemellanteaunhamarañadaalgasnomediodunhacorrente.
Taménpodeseguirseodeseñoenhorizontal,oupolomenospódeseintentar,
eurematodemasiadocansacandointentoenxergaralgunhapautaouordenodeseño
indonesadirección.
Eporsetodoistofosepouco,alguéndecidiuusarunanacodorolodestepapel
comofriso,dandountoquefinalaestaconfusacomposición.
Haiun ladodahabitaciónnoqueopapelestá intacto,ealí, candoxanon se
cruzanosraiosdesolqueentranportodasasfiestras,esóaluzdosolporacariñaa
parede, case podo sentir certa composición radial detrás do debuxo. As grotescas e
interminables formas do estampado semellan orixinarse nun centro común e saír
despedidasdexeitoprecipitadoesalvaxecaraaondepoden.
Fatígameseguilocoavista.Émellorquedurmaunpouco.
***
Nonseiporquedecidínescribiristo.
Nonquero.
Nonteñoforzas.
EaJohnpareceríalleabsurdo.Peroteñoqueexpresaroquesinto,eencerto
modo,escribiralíviame.
Senembargooesforzofaisemaiorcaoalivio.
Nestesdías,ametadedotempoinvádemeunhaatrozpreguiza,eaoutrametade
pásoadeitadadescansando.
John di que non podo perder as forzas, así que decidiu receitarme aceite de
fígadodebacallauademaisdostónicoseasoutrasbeberaxesquexatiñaquetomar,e
porsuposto,nadadecervexas,viñosoucarnesvermellasporagora.
OmeuamadoJohn!Adórameedetestavermetanenferma.Intenteiterunha
conversaseriaconelooutrodíaparaexplicarlleasganasqueteñodeirvisitaraoprimo
HenryeaJulia.
Peroexplicoumeque eramellorevitalo,porquenon tería forzas para facera
viaxe,emoitomenosparapasarastardesdepéunhavezalí.Eomeucomportamento
neseintreengadiuseámiñafaltadeargumentosparafaceravisita,porquecomeceia
chorardescontroladamenteantesdepoderproducirunhafrasecoherente.
Suponme un gran esforzo pensar con claridade. Supoño que será cousa dos
nervios.
EomeuadoradoJohntivoqueachegarseerecollermeparalevarmeaopisode
arriba e que descansara. Sentou comigo na cama e leu en voz alta ata que quedei
durmida.
Musitoumequeeueraoseutesouriño,oseuamor,omáisimportantedasúa
vida,equeporisotiñaquepoñermeben,porel.
Diqueeusonaúnicacopoderabsolutodeaxudarmeasaírdisto,queteñoque
usar todaamiñavontadeeautocontrolparanondeixarqueme invadan fantasíase
delirios.
Haialgoquemereconfortaentodaestasituación,queobebéestábenefeliz,e
sobre todo, que non ten que pasar os días neste cuarto rodeado deste terrible
empapelado.
Setivésemosquedadonoutrocuartoesteseríaoquellecorresponderíaaobebé!
E vaia sorte para el poder escapar tal destino! Ningún fillo meu, tan pequeno e
impresionable,pasaríaotemponuncuartoasí.
Nonopensaraataagora,peroéunhasortequeJohndecidisedeixarmeaquí.Eu
podosoportalomoitomellorcaobebé.
XanuncallesfalosobreoempapeladoninaJohnninaJennie,poisxaseienque
devéniso,perocontinúovixiándoocadadía.
Haicousassobreesteempapeladoquesóseieu.
Comoqueconcadadíaquepasa,pordetrásdodebuxoprincipalfansecadavez
máisobviasunhasescurasfiguras.
Ésempreamesmaformamultiplicadapormil.
Semellaunhamulleranicada,arrastrándosepordetrásdoestampado.Nonme
gusta.EpensoencantodesexoqueJohnmelevaseparaoutrocuarto!
***
ÉmoicomplicadofalarconJohnsobreomeucaso,porqueelétanintelixente,
eademaisquéremetanto...
Aíndaasí,intenteinoontepolanoite.
Podíaversealúa,entrabanosseusraioscomosefoseplenaluzdodía.
Algunhasvecesodiovela,movéndosesixilosamenteataaparecerporsorpresa
poralgunhadasfiestras.
John durmía e non me gusta espertalo, así que decidín agardar inmóbil
observandooefectodaluzdalúanoempapeladoataquemefixoestarrecercomedo.
Unhafigura,apenasperceptible,semellabasacudirconforzaoestampadodesde
detrás,comointentandoescapar.
Erguinme con coidado e fun sentir coa man se realmente o papel pintando
estabafacendoalgúnmovemento.EcandovolvínparaacamaJohnxaestabaesperto.
“Que ocorre,miña nena?”, preguntou, “Nonme gusta que saias da cama no
mediodanoite,vascollerfrío.”
Crinqueseríaunbomomentoparafalareintenteiexplicarllequeaquínonme
estabarecuperando.
“Pero por que dis iso, querida?”, quixo saber, “O noso contrato de aluguer
remataentansótressemanas,eseríamoidifícilpodermarcharantes.
Aíndanonremataronasobrasnanosacasa,eeunonpodomarchardundíapara
outrodavila.Seestivesesenperigononodubidaríaninunsegundo,porsuposto, ti
sábelo,peroeupensoquesiestásmellorando,ruliña,aíndaquetinonopoidasver.Eu
sonmédicoeseisobreestesasuntos.Gañachespesoecornapeldesdequeestamos
aquí,eoteuapetitoestámoitomellor.Pensoquetodovaiben.”
“Non peso nin un gramo máis ca cando chegamos,” respondinlle, “todo o
contrario.Eomeuapetitopodequesexamellorpolasnoites,candoceamosxuntos,
peroempeorapolasmañas,candomarchas”.
“Pobriña,meuamor,”dixoJohndándomeunhaaperta,“deixareiqueesteastodo
omal que ti queiras, entón. Pero agora temos que durmir, xa falaremos con calma
noutromomento”.
“Perotinonqueresmarchar?”pregunteicoavozcrebada.
“Équenonseicomofariamos,querida.Tansónosquedantressemanasmáis
aquíedespois faremosunhapequenaviaxementresqueJenniearranxaanosacasa
paraavolta,si?Faimecaso,querida,estásmoitomellor”.
“Mellorfisicamente,quizais...”comeceiadicir.Perononfunquendepronunciar
outra palabra ao ver a John recostado na cama, observándome cun ollar firme e
recriminatorio,impropiodel.
“Querida,”dixo,“pídochepolomeuben,polobendonosofillo,etaménpoloteu
propio,quenondeixesqueesasideasinfestenosteuspensamentos.Nonhainadamáis
perigoso, e polo tanto tentador, para un temperamentocomao teu. É unha falsa e
presuntuosailusión.Ouéquenonconfíasnomeucoñecementocomodoutor?”
Eunondixennadamáis.Edurmimos.
Johntiñaacertezadequeeuquedaradurmidaprimeiro,perononfoiasí.Pasei
alídeitadahorasintentandodescifrarseoestampadoprincipaleodedetrássemovían
xuntosouporseparado.
Unestampadoasípolodíacarecedesecuencialidade,desafíatodasasleisfísicas
converténdosenunhaconstantefontedeirritaciónparacalqueramentecomún.
Acorpodeserfea,estrañaouexasperante,dependendodomomento,peroo
estampadoéunhatortura.
Aestasalturasdeberíateloxacompletamentedominado,perocandopensoque
xaoteñocontrolado,odebuxodecidefacerunsaltomortalcaraatrásetócamecomezar
denovo.Batecomigo,patéamenacara,empúrrame,éunpesadelo.
Odeseñodedianteédunestiloarabescovexetal,imitandofungos.Imaxinaunha
ringleiradecogomelos,omáispretodoposibleunsdeoutros,unfíointerminablede
fungosreproducíndoseebrotandoenconvulsiónsinfinitas...éalgomáisoumenosasí.
Oupolomenoséalgomáisoumenosasíalgunhasveces!
Hai unha particular peculiaridade neste empapelado que só eu fun quen de
descifrar,quecambiadependendodaluz.
Porexemplo,candoosolentranocuartopololeste,esempreobservovixiante
esteprimeiroelongoraiomatutino,odeseñodopapelmudatanrápidoqueédifícil
albiscaratransformación.
Porisoagardoatenta.
Baixoalúa(candohailúa)nonpareceomesmopapelpintado.
Polanoite,encalqueratipodeluz,xasexaadosolpor,adunhacandea,adunha
lámpadadeaceite,ouaquemenosmegusta,aluzdalúa,odebuxodoempapelado
tornaenreixas.Refíromeaoestampadoexterior.Epodeverseconperfectaclaridadeá
mullerdedetrás.
Durantemoitotempononentendíaoquehabíapordetrás,esesubestampado
sutil,peroagoraestouconvencidadequeéunhamuller.
Pasa o día tranquila, en silencio. Supoño que o estampado principal tena
atrapada.Émoiraro,porqueoestampadoproduceenminestemesmoefecto.
Agorapasocasetodootempodeitada.Johndiqueéboparaomeuestadoe
queteñoquedurmirtodocantopoida.
Defeito,estáintentandoconverternunhábitoquemedeiteadescansardurante
unhahoradespoisdecadacomida.
Aminparécemequeéunhaprácticabastanteprexudicial, a verdade,porque
nondurmo.
Eistoengadeseaoenganoaoqueteñosometidoatodoomundo,porquenon
llesdigoquepasoesashorasesperta.Ninsemeocorrería!
EmpezoatermedodeJohn.
Compórtase dun xeito estraño ás veces, e ata Jennie comeza a ter un algo
inexplicablenamirada.
Invádemeopensamento,amododehipótesecientífica,dequeestescambios
podensercousadoempapelado.
PorqueultimamenteestivenobservandoaJohnsenqueelsedecatase,eestá
sempreentrandoaocuartoconcalqueraescusa,ademaispilleinovariasvecesmirando
opapel!EJennieigual.Unhavezvinatocandooempapelado!
Elanonsedecataradequeeuestabanocuarto,ecandollepreguntei,convoz
calmada,queestabafacendocopapel,xirousecomoseaacabasedeatoparroubando
e,algoirada,respondeumequenonasustasedesexeito.
Despoiscomezouaexplicarmequeopapelestabadestinguindoemanchando
todo,queatopararestosamarelosentodaamiñaroupaenadeJohn,epediumeque,
porfavor,tivésemosmáiscoidado.
Unha resposta moi inocente, verdade? Pero eu sei que estaba intentando
desencriptar o segredonodebuxodoestampado,e se alguén ten que conseguir tal
cousa,estoudeterminadaasereu!
***
A miña vida agora é tan entretida... Teño tantas cousas ás que agardar e
observar...Omeuapetitoestámoitísimomellor,eestouensilenciomáiscanunca.
Johnestáencantandocomeuavance.Ooutrodíadixorindoquesemellabaestar
mellorandoapesardomeuempapelado.
Respondinllecunhagargallada.Nontiñaintenciónalgunhadeexplicarllequea
miñamelloraeradebidoaoempapelado.Mofaríasedemin.Eatapodequeintentase
sacarmedeaquí.
Nonqueromarchardestacasaaínda.Quédanosunhasemana,epensoquevai
sersuficiente.
***
Síntome mellor ca nunca! Non durmo case nada polas noites, é demasiado
interesanteveroqueocorrenopapel,peropasoodíadurmindodespois.
Osdíassonaburridos.
Sempreomesmo.Aparecennovosbrotesdefungosediferentestonalidadesde
amareloportodaspartes.Hai tantoscambiosquenonpodo levaraconta,e isoque
poñotodoomeuempeño.
Esteempapeladoédunamarelomoiestraño.Obrígameapensaren todasas
cousasamarelasquecoñezo,perononnasbonitascomoasfloresdocampo,fórzamea
pensarnasfeas,nasnauseabundascousasamarelasdomundo.
Haialgomáisanómalonestepapel,ocheiro!Sentinoaprimeiravezqueentrei
nestecuarto,peroclaro,tansoleadoeventiladocomoestaba,nonlledeiimportancia.
Peroagora,despoisdetantosdíasnubradosconnéboaechuvia,independentemente
deseasfiestrasestánabertasounonoudacantidadedevecesaodíaqueseaireao
cuarto,ocheiroestáaquí.
Espállaseportodaacasa.
Síntoo no aire do comedor, vagando pola sala de estar, agochado polos
corredores,deitado,agardandoporminnasescaleiras.
Quedaatrapadonomeucabelo.
Candovoumontaracabalopolafinca,sexiroacabezabruscamenteparapillalo
porsorpresa,alíestá!
Un olor peculiar. Pasei horas tratando de analizalo, buscando con que podía
compararse.
Nondiríaqueéunmalcheiro,polomenosdeprimeiras.Émoisuave,moisutil.
Ocheiromaispersistentequeexperimenteinunca.
Neste tempo tan húmido é un suplicio. Esperto pola noite e podo sentilo
envolvendoomeucorpo.
Antes alterábame tanto que pensei seriamente en queimar a casa para
desfacermedel.
Peroagoraxaestouafeita.Eaúnicahipóteseplausiblequesemeocorrepara
definiloéquecheiraácordoempapelado.Éuncheiroamarelo.
Hai unhamarcamoi curiosa nesta parede,moi preto do rodapé. É unha liña
ininterrompidaquerodeaocuarto,pasandopordetrásdetodososmoblesexceptoa
cama,unharaialonga,estreita,levementeafundida,comoseativesenfretadoconalgo
durantemoitotempo.
Pregúntomecomosefixoequenafixo.Esobretodo,pregúntomeconquefin
sefixo.Daunhavolta,eoutra,eoutra,eoutra,eoutra,eoutra,...Maréame!
***
Porfindescubrínalgoimportante!
Despoisdepasarmoitasnoitescontemplandoomomentoexactonoquetodo
cambia,porfindescubrínalgoimportante!
Odebuxodediantesiquesemove,enonmeestrañaqueofaga,porqueéa
mullerdedetrásaqueoabanea!
Candolledaaluzpermaneceinmóbil,enassombrassuxeitaasbarrascontodas
assúasforzaseaxítaascantopode.
Estásempreintentandogabearpoloestampado.Peroéimposiblefacertalcousa
poresedebuxo.Acabaporestrangulala,porisocreoquehaitantascabezascolgadas
nel.
Todasasversiónsdelaintentanescapar,sacanacabezaentreoenreixado,eo
debuxoestrangúlaas,arríncallesacabeza,revíraasataqueosollossevolvenbrancos.
Setodasascabezasestivesencubertasoualguénseencargarsedesacalasdeaí,
oestampadononestaríatanmal.
***
Estouconvencidadequeamullerpodesaírdopapelduranteodía!
Evoudicirenconfidenciaporque:porqueeuvinacosmeuspropiosollos!
Podovelaatravésdetodasasfiestrasdestecuarto!
É sempre a mesmamuller, estou segura, porque sempre anda a rastro, e a
maioríadasmulleresnonfaríantalcousaaplenaluzdodía!
Véxoapoloscamiños,polosemparradosearrastrándosedunsitioaoutropolo
restodoxardín.
Véxoa a rastro tamén polo camiño principal, e cando pasa unha carruaxe
agóchaseentreasviñas.
Nonaculpo,émoihumillantequealguénvexaaunhamullerpolochandurante
odía!
Eu, por exemplo, sempre poño o fecho cando o fago, porque sei que John
pensaríaopeordeminsemeatopaseasí.
EcomoJohnxasecomportadunxeitotanestraño,nonqueroqueseirritemáis.
Oxaládecidisemarcharparaoutrocuartoedeixaseesteparaminsoa!Porquequeroser
euquenlledeacazaaestamullercandosaiapolanoite.
Ásvecesintentovelaportodasasfiestrasaomesmotempo.
Eaíndaquemexiro tan rápidocomoomeucorpopermite,sópodovelapor
unhadecadavez.
Pois pormoito quemanteña a vista ata o últimomomento nela,é capaz de
arrastrarsemáisrápidodoqueeupodoxirarme.
Taménpodo vela ao lonxe ás veces, polos campos, arrastrándose tan rápido
comoasombradunhanubelevadapolovento.
***
Sepuidesearrincarodebuxodedianteedeixarsóodedetrás...Querointentalo,
aospoucos.
Pensoqueatopeioutracousacuriosanoempapelado,perononvoucontarque
aínda,nonéboconfiarsetanto.
Quédanme dous días máis para desfacerme deste papel, e penso que John
empezaasospeitaralgo.Nonmegustaadesconfianzacoaquememira.
Escoitei como lle facía moitas preguntas a Jennie sobre os meus hábitos de
saúde.Elasópuidorespondercousasboas,claro.
Díxollequedescansoedurmomoitopolodía.
Johnxasabequenonpegoollopolanoite,eisoqueeunonlledixennada.
Faimetodotipodepreguntasefinxeseramable,pacienteeamorosocomigo.
Comoseeunonsoubeseoquemaquina!
Peroentendoqueactúeasí,durmindorodeadodesteempapeladodurantetres
meses...
Sonaúnicainteresadanopapel,peroteñoacertezadequetaménlleafectoua
JohneaJenniedalgúnxeito.
***
Viva!Éoúltimodíaaquí,peroémáisquesuficienteporqueJohnpasouanoite
navilaenonvolvehoxepolatarde.
Jennie quixo durmir comigo, vaia prea! Pero expliqueille que eu descanso
infinitamentemellordurmindosoa.
Unmovementointelixentepolamiñaparte,porquerealmentenuncaestousoa!
Tan cedo como entraron os primeiros raios de lúa pola fiestra esa pobre criatura
comezouaarrastrarseeabanearodebuxodoestampado,eeuacudínrápidoaaxudala.
Eutiroeelatreme.Eutremoeelatira.Eentándem,antesdequesefagadedía,
xuntasarrincamoscantopuidemosdesteempapelado.
Xaliberamosametadedocuarto,ataondepuideronchegarasnosasmans.
Despoissaíuosol,eesteespantosodeseñocomezouaburlarsedemindenovo,
poloquedecidínrematalotodohoxe!
Mañácedomarchamosexacomezaronalevarosmoblesparaopisodeabaixo,
ondeestabanhaitresmeses.
Jenniequedouestupefactacomeutraballonasparedes,eudíxenllequefixera
aquiloporpuraxenreiraaoempapelado.
Elariuedíxomequeelamesmateríafeitoomesmosetiveseocasión,peroque
eutiñaquetermoitocoidadoconfatigarmeenexceso.
Delatáronaassúaspalabrasrecoñecendoisto!
Mentresesteaeuaquíningunhaoutrapersoavaitocaresteempapeladosenon
queresaírdestacasacospéspordiantedespois!
Eraobvioqueintentabasacarmedocuarto,perodíxenllequeagoraqueestaba
todotantranquiloetanlimpotiñaganadedeitarmeedurmirtantocomopuidese,e
pedinllequenonmechamaseparacear,xaaavisaríaeucandoespertase.
Emarchou,eoscriadosmarcharontamén,levarontodasasnosascousaseos
moblesxanonestán,sóacamacravadanochaneocolchónquetiñacandochegamos.
Hoxeimosdurmirnopisodeabaixoemañácolleremosobarcodevoltaacasa.
Encántameestecuartoagoraqueestáoutraveztanbaleiro.
Oxeitonoqueosnenosestragarontodo...
Estacamaroída...
Peroteñoquepoñermeatraballarxa.
Pecheiaporta,quiteiachavedapechaduraeguindeinapolafiestraquedaao
camiño.
Nonquerosaírnintampoucoqueninguénentrenestecuartoataquechegue
John.
Querosorprendelo!
Teño comigo unha corda que agochei para que Jennie non a atopase cando
recolleuocuarto.Asíseesamullerdecidesaírdoempapeladoeintentaescapar,poderei
amarralasenproblema!
Peroesquecínquenonpodochegaratodoopapelsenalgonoquesubir!
Eestacamanonsequeremover!
Xa intentei levantala e empurrala con todas as miñas forzas, e anoxoume
tantísimoquelletrabeinunhaesquinadocabezalataquemedoeronosdentes.
Despoisdecidíncomezaraarrincartodooempapeladoquepuidenestandode
pé.Estámoibenpegado,eaoestampandodivírtelle!Todasesascabezasaforcadasde
ollossaltónseosbrotesdefungosfanmeburla!
Estoutanfuriosaquepenseienfaceralgodesesperado.Saltarpolafiestrasería
unexercicioadmirable,peroasreixassondemasiadofortescomoparaintentalo.
Eeuxamaisfaríaalgoasí,porsupostoquenon.Seiqueunhaaccióndesecalibre
éimpropiaepoderíainterpretarsedunxeitoequivocado.
Nonmegustaninmirarpolasfiestrassequera,porfórahaitantasversiónsdesa
mullerarastro...emóvesetanrápido...
Pregúntomesetodaselassaírondoempapelado,comamin.
Estouatadaconforzacoacordaquetanbenagochei,fóranonmepoderíaspillar!
Supoñoquetereiquevolverdetrásdoestampadodoempapeladocandochegue
anoite,copoucoquemeagrada!
Estoutanagustonestecuartotangrande,arrastrándomedunladoparaoutro
cantoquero!
Noquerosaírfóra.NonovoufaceraíndaquemopidaJennie.
Porquefórahaiquearrastrarsepolaterra,etodoéverdeenonamarelo.
Aquípodoarrastrarmeeescorregar consuavidadepolo chane,deitadaboca
abaixo,osmeusombreirostocanconexactitudeesalongamarcaquerecorreasparedes
docuartoparanonperderocamiño.
EscoitoaJohnaooutroladodaporta!
Probeoquequeira,bomozo,nonhainadaquepoidafacervostedeparaabrir!
Eberra.Ebatenaporta.
Agorapideunhamachada.
Seríaunhamágoaromperunhaportatanbonita!
“John,querido,”dixencoamaisdocedasvoces,“achaveestáabaixo,ondeas
escaleirasdaentrada,entreasplantas”.
Fíxoseosilencioduranteunintre.
Edespoiseldixocalmado“Abreaporta,querida”.
“Non podo,” respondín, “a chave está abaixo, onde as escaleiras da entrada,
entreasplantas!”.
Díxenllodenovo,erepetinllounhaeoutravezamodo,condozura,ataquenon
lle quedou outra que ir comprobar se era certo. Atopou a chave rapidamente e
apresurouseaentrarnocuarto.Freouenseconoarcodaporta.
“Peroquepasouaquí?”berrou,“meudeus!Queestásfacendo?”
Euseguíaescorregandopolochan,arrastrándome,emirándooporribadomeu
ombreirodixen:
“Porfinsaín,peseatieaJennie!Earranqueiamaioríadoempapeladoparaque
nonmepoidadesvolverencarcerar!”
E non sei por que, pero desmaiouse. Desmaiouse xusto no medio da miña
traxectoriapolochan,obrigándomeapasarlleporribaencadavoltaquedabaquepolo
cuarto.