Óscar Iglesias Resúa 1ºBach B

nº11

“O CREPÚSCULO E AS

FORMIGAS”

1.- Os homes e a noite:

"-Matáchesme o fillo...

O Aloi acendeu un misto e recoñeceu detidamente ao nenomorto. E díxolle a Mingos:-O que che eu dicía. Non é o teu rapaz.Votou o outro a testa. Respondeu:-E qué?"

2.- Dúas cartas a Lou

"...Non quero que ningún segredo nos arrende. Se

despois de saberes todo, de coñecéresme ben,

aínda sigo sendo para ti o Ramón Fraiz de sempre

e me sigues querendo, eu sentiríame

completamente ditoso."

"... Por outra parte non deixes de valorar a miña

total sinceridade ao che contar todo. Estas son,

pois, as dúas mulleres, que antes que ti, houbo na

miña vida. Xa sabes un pouco millor quén son eu."

3.- O Suso

"-Manolito. Baixa. Baixa

Eu obedecín.

Todos os rapaces da Barbaña obedeciamos ao Suso. Il

era solprendente..."

4.- Boas noites, Eire

"...-É estúpido decirche isto. Pro quero que te deas conta. Ise home fixo

que eu fora eu. Fixo posíbel que eu fora a muller que te bicou abaixo,

recórdaste? E despois ises vidros que ninguén lavou na vida, o lagarto

arnao, ises cromos de calendario, o dibuxo de K. Marx cando era xoven.

Eu estou eiquí ao traveso dos anos. Eu sinto pasar o tempo eiquí, con

Calros Bao, e mido o tempo polo grosor da capa de póo que cobrr eiquí

todalas cousas. Dáte conta. Dáte conta. Eu son Violeta. Fuxe de min,

fuxe deiquí, que eu son Violeta e vivo eiquí co tío Calros dende

sempre..."

5.- Diario

"...Eu estaba desperto. Como agora. Pro na rúa da Balconada

había moito medo. Un medo antergo e lourido. Até a miña fiestra

de insomne chegaba o medo..."

"...O meu pai é un cabrón. Ao millor é il o meu medo..."

6.- Un chinche durme no teito

"O outro día, eu, que son individuo de

excepción, recibín a noticia de que

tiña morto miña nai[...] Agardei un

pouco. Nada. Non sentía nada."

"Dende a morte de miña nai cáseque non saio

do cuarto"

7.- A casa azul

"... Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con

sustancias, traballades un día por somana,

mallades en nosoutras cando vos peta... E nos

calamos. As mulleres a calar. E de cada vez que

empreñamos, veña, á Casa Azul, espelirse..."

"- Estas en estado non é?

Rosa treme. Rosa cai coma un

arboriño. E il di:

- Non faga-las comedias. Cómpre

que vaias á Casa Azul..."

8.- Ramil, Ramil, vas morrer, Ramil

“- Ramil, vas morrer, Ramil!”

“Charles Eguiéres tamén por inercia, rolou a

rebolos sobre as lousas do molle e precipitous,

con todo o seu peso, nas augas escurecidas[…]

Ramil estaba paralizado, cos ollos no mar

negro, mesto, silandeiro.”

9.- A cabeza fendida

“-… e por fin, estoupa e pregúntame supetamente se é que teño mozo ou non.

Eu dígolle que non señor e il ri e sigue bebendo pipermín.[…] Eu non son

parva e sei ben que o día que lle diga que si que teño mozo, il despídeme e xa

está. E logo despois a mina nai e máis eu comemos do aire e do vento…”

10.- O cadro asesinado:

“- Temos que nos separar. Ti eres un asasino.

Isto enfureceu moito a Silvio. Berrou:

Ai son un asasino? Moi bonito. E logo ti? Non tomacges ti parte tamén?

[…]

-Matámo-lo noso fillo…”“De acordo, mateino… Eu fun quen o

matou. Pro dime, de quén foi a culpa?

De quén foi a idea?

-Oh Silvio, eu só dixen que…

- Dixeches e fixeches. Ti fuches quen

lle pintou aqueles espantosos ollos de

tolo e aquelas maos enormes,

bestiais.”