Un día, Pacho Librín, entrou na biblioteca e ao entrar, empezou a facerse pequeno, pequeno, pequeno…

Vía globos de cores por tódolos lados.

Marabillado tocou o fío dun e empezou a subir, a subir…

De súpeto o globo empezoulle a falar: “Eu son o L, xa me coñeces!”

“Pero voute ensinar como podo sonar cando me uno a outra letra, la, le, li, lo, lu, al, el, il, ol, ul”

Plassssssss! O globo de Pacho Librín empezou a caer.

“Pacho, Pacho, durmícheste” dicíalle a mestra. E que ao final todo fora un soñooooo…