E d i t a
P r e s i d e n t e d a D e p u t a c i ó n d e O u r e n s e
José Luis Baltar Pumar
D e p u t a d o d e C u l t u r a
José Luis Valladares Fernández
D i r e c t o r C e n t r o C u l t u r a l D e p u t a c i ó n d e O u r e n s e
e c o o r d i n a c i ó n d a e x p o s i c i ó n e d o c a t á l o g o
Francisco González Bouzán
A d m i n i s t r a c i ó n e X e s t i ó n d e F o n d o s
Sonia Pérez Fuentefría
C o o r d i n a c i ó n d e M o n t a x e e M a n i p u l a c i ó n
Manuel Pérez Cid
T e x t o s
© Mercedes Rozas
F o t o g r a f í a
© Xosé Lois Vázquez
© David Rodríguez Casas (páx 14-15 e 68)
© Núria Ruibal García (páx 16)
© El ama de casa pervertida (páx 18-19)
disignaedenia | www.edenia.org
I m p r i m e
Rodi Artes Gráficas, Ourense
I . S . B . N .
978-84-92554-29-4
D e p . l e g a l
OU 144-2010
XURADO - JURADO
M e r c e d e s R o z a s C a e i r o
X o s é M a n u e l B u x á n B r a n
Á n g e l C e r v i ñ o L ó p e z
S o n i a To r r e s R o d r í g u e z
S E C R E TA R I O
F r a n c i s c o G o n z á l e z B o u z á n
5
Este ano cúmplese o décimo aniversario da posta en marcha do Centro Cultural da Deputación de
Ourense e cúmplese, tamén, a IX edición do Certame de Artes Plásticas da Deputación, porque foron
dúas iniciativas culturais que non se poden entender por separado.
Dende os seus inicios, o Centro Cultural e a Deputación entenderon que a xuventude debía ser un
elemento de especial atención e dedicación. Así naceu este certame, que hoxe podemos decir
que goza de excelente saúde e tamén de consideración e aprezo entre os creadores máis novos.
A profesionalidade do seu xurado, o rigor do seu traballo son elementos que ofrecen garan-
tías para un concurso coma este e que garanten un futuro prometedor. Como sempre, cada
ano ofrece novidades, a frescura dos que empezan e posibilidades para albiscar un futuro.
Noraboa a todos.
J o s é L u i s B a l t a r P u m a rP r e s i d e n t e d a D e p u t a c i ó n d e O u r e n s e
globalidade mediática, a mesma que felizmente achega o universal e
ten o risco de chegar a illar a identidade inmediata. “A diversidade
estética é inmensa e sempre foi así”, pero ninguén dubida de que
dende as primeiras vangardas do século XX se disparou ata a infi-
nidade, tanto como as miradas que rastrexan cada paso que dá a
arte contemporánea.
Esa Babel, de enmarañada rede de formas, estilos, procedemen-
tos, de modos de representación, cataliza a multiplicidade ac-
tual e tende á disipación de calquera xerarquía. Os artistas
O filósofo francés recapacita sobre a diversidade estética, salpicada de
matices, xuntada polo potencial interdisciplinar e impulsada por unha
M e r c e d e s R o z a s
“Moi a miúdo escollemos as obras como escollemos os nosos
amigos, é dicir, por relación aos nosos humores e aos nosos
carácteres. Un prefire o sublime, outro a tenrura, un terceiro a
broma. Un prefire a ornamentación, outro a simplicidade. Cuestión
de humores”.
Yves Michaud
8
técnicas e concepcións que despregan, demostra o amplo en-
caixe de visións que conviven hoxe en día.
O exemplo da adaptación ao tempo, dominado polo envite da
disparidade no que se moven os creadores emerxentes, é per-
ceptible nas obras dos merecedores dos tres premios 2010.
David Rodríguez Casas remitiu dúas pezas independentes, execu-
tadas con prácticas distintas: fotografía e pintura. A insistencia en
que desaparezan calquera tipo de demarcacións permite ao autor
producir en distintos formatos, reinterpretando de distintas manei-
ras a realidade.
Os seus retratos fotográficos -primeiro premio- reflexionan sobre a
memoria, mesmo actúan como a memoria: “posúen, explica David,
unha gran carga sentimental e emocional, coa diferenza que a memoria
almacena os recordos e a fotografía evócaos”. Cun complexo proceso de
elaboración que pasa por fotografar a imaxe, conxelala no sentido físico
abren novas vías de investigación e en moitos casos fano ao mesmo tempo
e con similares perfís porque as fronteiras desapareceron; mentres, os
espectadores, xa sen os tímidos escrúpulos de hai unhas décadas, par-
ticipan do debate sen temor á torpeza, opinando abertamente, como
aqueles personaxes da hilarante comedia de Yasmina Reza. É posible
axuizar sen receos porque, seguindo a Michaud, é “cuestión de hu-
mores”.
Certames para novos creadores, como o que ano tras ano convoca
a Deputación de Ourense, e xa van nove!, son o mellor modelo das
alentadoras multifacetas da creación. Neles contextualizase o sentir
da variedade, o enorme fluxo da plástica actual formulada dende
recetas exclusivas ou combinatorias, con técnicas recoñecidas e
outras por escrutar, dende o respecto e, nalgún caso, o débito
á tradición, ou coa lección dominada das novas tecnoloxías. As
propostas destes trinta artistas forman un gran e fresco pat-
chwork ganduxado por estratexias que simbolizan o xesto
ecléctico destes inicios do novo milenio. O cóctel de soportes,
9
antecedente das sensacións dixitalizadas, corroborando así a idea de que
os pixeis substituían, polo tanto, ás minuciosas pinceladas divisionistas.
Difícil extrapolar aquela Tarde de domingo na illa da Grande Jatte á iro-
nía de As boas formas. Quizais aquí ese cruzamento de influencias teña
pouca relevancia se temos en conta que nas pautas do grupo Ama de
casa pervertida, Cris e Pablo, conta máis a mensaxe que o medio.
Tanto os dous accesit, Pedro Pérez Varela e José Andrés Santiago
Iglesias, coma o resto de seleccionados testemuñan contextos dun pro-
ceso cultural vixente, traducen modos e actitudes que investigan a re-
lación co espazo, revisitan a tradición, revelan o caudal expresivo da
simbiose entre disciplinas, articulan marcos construtivos elásticos e
metamorfosean a experiencia cotiá nas súas pezas a través de lectu-
ras que, sen dúbida, dan crédito tanto ao presente coma ao futuro
inmediato do mundo das artes plásticas en Galicia.
Ante a imposibilidade de concreción, exploramos a través de
trazos xerais a valiosa estrutura expositiva. Neste ano, como xa
da acción, volver fotografala e finalmente manipulala no or-
denador, David “conxela” literalmente os momentos conver-
tendo as imaxes nunhas vanitas misteriosas, ricas en metáforas
e con gran preeminencia de sensacións.
A gañadora do segundo premio, Nuria Ruibal García, rastrexa
o mesmo motivo, ofrecendo outra dimensión da evocación.
“Necesito os meus recordos, son os meus documentos”, berraba
Louise Bourgeois apropiándose do seu propio corpo para crear e
esta mesma prolongación autobiográfica fai que Nuria traslade o
seu rostro, tecido con las, sobre unha parede, nunha proxección
suxestiva da alteridade. Alfinetes e fíos puntean a corporalidade es-
cenográfica, acoutada nun espazo-temporal transitorio.
Cris Carbalho e Pablo Huertas -terceiro premio-, propoñen un gravado
láser sobre papel. Imaxes insinuadas e formas esvaecidas, aproveitan-
do o alcance das novas tecnoloxías para suxerir sen enunciar expresa-
mente. Donald Kuspit, atreveuse a sinalar o puntillismo de Seurat como
1 0
O escenario ensánchase con instalacións como a de Leticia
Domínguez Carballo que baixo o título Ao aire,... curan me-
llor as feridas da arte acentúa o corrosivo e mordaz, a peza
escultórico-kitch Cool and vintage de Pablo Garrido Ledo e a
enigmática Venus de Ignacio Suárez Blanco intervida con inxec-
ción de tinta sobre vinilo.
É obvio que estes concursos son, para ben ou para mal, bos baró-
metros da situación porque rexistran o ambiente multidisciplinar
no que se desenvolve a arte de hoxe, que non codifica iniciativas
nin restrinxe enunciados. Nese sentido é de eloxiar que a pintura, e
aínda que con menos representación tamén o gravado, siga mantén-
dose viva despois do acoso e derrubamento a que foi sometida en dé-
cadas anteriores. Servíndonos da idea de Octavio Paz, cando dixo que
a pesada negación se volvera rutineiro procedemento e resultaba xa
pouco creativa, poderiamos falar na actualidade con menos dramatismo
de estas prácticas artísticas que non dubidan en situarse dende posturas
flexibles, incluída a do debuxo dixital. Asociados a este capítulo están
vén sucedendo nas últimas convocatorias, a fotografía protagoniza gran
parte do percorrido. Os tanteos diversificados, nos que predomina o pa-
trón dixital, promoven as fórmulas de Pedro Pérez Varela, Pablo Araújo
Barros, Saudade Arteaga Rodero, Laura Fernández, Sheila Pazos, Juan
Baraja Rodríguez, María Ronda Bautista López, María Blanco Rodríguez
e Inés Casarejo Comesaña.
O vídeo, articulado nalgún caso á instalación, goza dun estado que
poderiamos chamar inmaterial. Carlota Álvarez Basso escribiu hai
uns anos que “traballar coa imaxe proxectada é traballar coa esen-
cia da inmaterialidade, onde antes houbo obxectos agora hai luz,
onde antes distancia, agora hai un espazo baleiro. “ O tipo de
propostas como as de Pilar Boullosa Alvárez, Manuel Santos
Espinosa, David Crespo Varela y Laura Nogales Bárcena dina-
mitan definitivamente a concepción sagrada da obra artística
de arte, ao mesmo tempo que aproveitan a liña de romper coa
idea tradicional de representación do obxecto, iniciada polas
vangardas.
1 1
Denis Estevez Fernández, Nuria Rodríguez Figueiredo, David
Rodríguez Casas, Víctor García Alonso, Iria Flavia Quinteiro
Yánez, Ana Seoane Suárez, Sergio Vargas Rodríguez e José
Andrés Santiago Iglesias.
A filosofía, cando reflexiona sobre o xuízo estético, faise eco da
“inmensa variedade de xogos de linguaxes estéticas”, unha varie-
dade que promove unha fisionomía rexuvenecida, sen límites de-
finitorios, que identifica as condutas e tácticas ben argumentadas
dos artistas seleccionados neste noveno Certame de artes Plásticas
da Deputación de Ourense.
1 4
D a v i d R o d r í g u e z C a s a s · Recuerdos
F o t o g r a f í a d i x i t a l , 4 0 x 5 3 c m c / u ( 5 u n i d a d e s ) 1ºp r e m i o
1 6
N ú r i a R u i b a l G a r c í a · Él
I n t e r v e n c i ó n s / p a r e d e c o n l a e a l f i n e t e s , M e d i d a s v a r i a b l e s ( 1 5 0 x 17 0 c m ) 2ºp r e m i o
1 8
C r i s C a r b a l h o e P a b l o H u e r t a s ( E l a m a d e c a s a p e r v e r t i d a ) · Las buenas formas
G r a v a d o l á s e r s / p a p e l , 3 5 x 5 0 c / u ( 1 0 u n i d a d e s ) 3ºp r e m i o
2 0
P e d r o P é r e z V a r e l a · DiógenesT é c n i c a M i x t a , 1 24 x 9 1 c m
A C C E S I T
2 2
J o s é A n d r é s S a n t i a g o I g l e s i a s · ST (da serie “Nipponadas”)
I m p r e s i ó n d i x i t a l ( p l o t t e r E p s o n S t y l u s P r o 9 9 0 0 - P a p e l S o m e r d e t V e l v e t 2 5 5 g / m 2
A C C E S I T
2 4
“Muy a menudo escogemos las obras como esco-
gemos a nuestros amigos, es decir, por relación
a nuestros humores y a nuestros caracteres. Uno
prefiere lo sublime, otro la ternura, uno tercero
la broma. Uno prefiere la ornamentación, otro
la simplicidad. Cuestión de humores”.
Yves Michaud
El filósofo francés recapacita sobre la di-
versidad estética, salpicada de matices,
aunada por el potencial interdisciplinar e
impulsada por una globalidad mediática,
artistas abren nuevas vías de investigación y
en muchos casos lo hacen al mismo tiempo
y con similares perfiles porque las fronteras
han desaparecido; mientras, los espectado-
res, ya sin los tímidos escrúpulos de hace unas
décadas, participan del debate sin temor a la
torpeza, opinando abiertamente, como aquellos
personajes de la hilarante comedia de Yasmina
Reza. Es posible enjuiciar sin recelos porque, si-
guiendo a Michaud, es “cuestión de humores”.
Certámenes para jóvenes creadores, como el que
año tras año convoca la Deputación de Ourense, ¡y
la misma que felizmente acerca lo universal y
tiene el riesgo de llegar a aislar la identidad
inmediata. “La diversidad estética es inmensa
y siempre ha sido así”, pero nadie duda de
que desde las primeras vanguardias del siglo
XX se ha disparado hasta la infinidad, tanto
como las miradas que rastrean cada paso que
da el arte contemporáneo.
Esa Babel, de enmarañada red de formas, es-
tilos, procedimientos, de modos de represen-
tación, cataliza la multiplicidad actual y tien-
de a la disipación de cualquier jerarquía. Los
M e r c e d e s R o z a s
2 5
ya van nueve!, son el mejor modelo de las
alentadoras multifacetas de la creación. En
ellos se contextualiza el sentir de la varie-
dad, el enorme flujo de la plástica actual
formulada desde recetas exclusivas o combi-
natorias, con técnicas reconocidas y otras por
escrutar, desde el respeto y, en algún caso, el
débito a la tradición, o con la lección domina-
da de las nuevas tecnologías. Las propuestas
de estos treinta artistas forman un gran y fresco
patchwork hilvanado por estrategias que simbo-
lizan el gesto ecléctico de estos inicios del nuevo
milenio. El cóctel de soportes, técnicas y concep-
ciones, que despliegan, demuestra el amplio en-
caje de visiones que conviven hoy en día.
El ejemplo de la adaptación al tiempo, dominado
por el envite de la disparidad en el que se mueven
proceso de elaboración que pasa por fotografiar la
imagen, congelarla en el sentido físico de la ac-
ción, volverla a fotografiar y finalmente manipu-
larla en el ordenador, David “congela” literalmen-
te los momentos convirtiendo las imágenes en
unas vanitas misteriosas, ricas en metáforas y
con gran preeminencia de sensaciones.
La ganadora del segundo premio, Nuria Rui-
bal García, rastrea el mismo motivo, ofrecien-
do otra dimensión de la evocación. “Necesito
mis recuerdos, son mis documentos”, gritaba
Louise Bourgeois apropiándose de su propio
cuerpo para crear y esta misma prolonga-
ción autobiográfica hace que Nuria trasla-
de su rostro, tejido con lanas, sobre una
pared, en una proyección sugerente de
la alteridad. Alfileres e hilos puntean la
los creadores emergentes, es perceptible en
las obras de los merecedores de los tres pre-
mios 2010.
David Rodríguez Casas remitió dos piezas in-
dependientes, ejecutadas con prácticas distin-
tas: fotografía y pintura. La insistencia en que
desaparezcan cualquier tipo de demarcaciones
permite al autor producir en distintos forma-
tos, reinterpretando de distintas maneras la
realidad.
Sus retratos fotográficos -primer premio- re-
flexionan sobre la memoria, incluso actúan
como la memoria: “poseen, explica David, una
gran carga sentimental y emocional, con la di-
ferencia que la memoria almacena los recuer-
dos y la fotografía los evoca”. Con un complejo
2 6
corporalidad escenográfica, acotada en un espacio-
temporal transitorio.
Cris Carbalho y Pablo Huertas -tercer premio-,
proponen un grabado láser sobre papel. Imá-
genes insinuadas y formas desdibujadas, apro-
vechando el alcance de las nuevas tecnologías
para sugerir sin enunciar expresamente. Do-
nald Kuspit, se atrevió a señalar el puntillismo
de Seurat como antecedente de las sensacio-
nes digitalizadas, corroborando así la idea de
que los pixeles sustituían, por tanto, a las
minuciosas pinceladas divisionistas. Difícil
extrapolar aquella Tarde de domingo en la
isla de la Grande Jatte a la ironía de Las
buenas formas. Quizá aquí ese cruce de
influencias tenga poca relevancia si te-
nemos en cuenta que en las pautas del
estructura expositiva. En este año, cómo
ya viene sucediendo en las últimas con-
vocatorias, la fotografía protagoniza gran
parte del recorrido. Los tanteos diversifica-
dos, en los que predomina el patrón digital,
promueven las fórmulas de Pedro Pérez Va-
rela, Pablo Araújo Barros, Saudade Artea-
ga Rodero, Laura Fernández, Sheila Pazos,
Juan Baraja Rodríguez, María Ronda Bautis-
ta López, María Blanco Rodríguez e Inés Ca-
sarejo Comesaña.
El vídeo, articulado en algún caso a la instala-
ción, disfruta de un estado que podríamos lla-
mar inmaterial. Carlota Álvarez Basso escribió
hace unos años que “trabajar con la imagen pro-
yectada es trabajar con la esencia de la inmate-
rialidad, donde antes hubo objetos ahora hay luz,
grupo Ama de casa pervertida, Cris y Pablo,
cuenta más el mensaje que el medio.
Tanto los dos accesit, Pedro Pérez Varela y José
Andrés Santiago Iglesias, como el resto de se-
leccionados testimonian contextos de un proce-
so cultural vigente, traducen modos y actitudes
que investigan la relación con el espacio, revi-
sitan la tradición, revelan el caudal expresivo
de la simbiosis entre disciplinas, articulan mar-
cos constructivos elásticos y metamorfosean la
experiencia cotidiana en sus piezas a través de
lecturas que, sin duda, dan crédito tanto al pre-
sente como al futuro inmediato del mundo de
las artes plásticas en Galicia.
Ante la imposibilidad de concreción, explo-
ramos a través de trazos generales la valiosa
2 7
donde antes distancia, ahora hay un es-
pacio vacío.” El tipo de obras como las de
Pilar Boullosa Alvárez, Manuel Santos
Espinosa, David Crespo Varela y Laura
Nogales Bárcena dinamitan definitivamen-
te la concepción sagrada de la obra artística,
al mismo tiempo que aprovechan la línea de
romper con la idea tradicional de representa-
ción del objeto, iniciada por las vanguardias.
El escenario se ensancha con instalaciones
como la de Leticia Domínguez Carballo que
bajo el título Al aire,... curan mejor las heridas
del arte acentúa lo corrosivo y mordaz, la pieza
escultórico-kitch Cool and vintage de Pablo Ga-
rrido Ledo y la enigmática Venus de Ignacio Suá-
rez Blanco intervenida con inyección de tinta sobre
vinilo.
Figueiredo, David Rodríguez Casas, Víctor García
Alonso, Iria Flavia Quinteiro Yánez, Ana Seoane
Suárez, Sergio Vargas Rodríguez y José Andrés
Santiago Iglesias.
La filosofía, cuando reflexiona sobre el juicio
estético, se hace eco de la “inmensa variedad
de juegos de lenguajes estéticos”, una varie-
dad que promueve una fisonomía rejuvene-
cida, sin límites definitorios, que identifica
las conductas y tácticas bien argumentadas
de los artistas seleccionados en este noveno
Certame de artes Plásticas da Deputación de
Ourense.
Es obvio que estos concursos son, para bien o
para mal, buenos barómetros de la situación
porque registran el ambiente multidisciplinar
en el que se desenvuelve el arte de hoy, que
no codifica iniciativas ni restringe enunciados.
En ese sentido es de elogiar que la pintura, y
aunque con menos representación también el
grabado, siga manteniéndose viva después del
acoso y derribo a que fue sometida en décadas
anteriores. Sirviéndonos de la idea de Octavio
Paz, cuando dijo que la machacona negación
se había vuelto rutinario procedimiento y re-
sultaba ya poco creativa, podríamos hablar en
la actualidad con menos dramatismo de estas
prácticas artísticas que no dudan en situarse
desde posturas flexibles, incluida la del di-
bujo digital. Asociados a este capítulo están
Denis Estevez Fernández, Nuria Rodríguez
3 0
P a b l o A r a ú j o B a r r o s • As seen on tv (serie)
F o t o g r a f í a d i x i t a l 4 0 x 3 0 c m c / u ( 2 u n i d a d e s )
S a u d a d e A r t i a g a R o d e r o • LoboF o t o g r a f í a s / a l u m i n i o , 7 0 x 1 0 0 c m
3 4
J u a n B a r a j a R o d r í g u e z • S/título. Serie Catedrales
T i n t a s p i g m e n t a d a s s / p a p e l d e f o t o g r a f í a , 1 0 0 x 1 0 0 c m
M ª R o n d a B a u t i s t a L ó p e z • Sen Título
F o t o g r a f í a d i x i t a l . I m p r e s i ó n s / p a p e l l a m b d a , 7 0 x 1 0 0 c m
3 8
O l m o B l a n c o F u e n t e s • Instalodecoración (Casa da Peregrina)
A c r í l i c o b r a n c o s / c e m e n t o , 9 5 0 x 6 0 0 c m
4 0
M a r í a B l a n c o R o d r í g u e z • Fin da primeira parte
F o t o g r a f í a d i x i t a l s i l i c o n a d a , 5 8 x 1 3 2 c m
P i l a r B o u l l o s a Á l v a r e z • Diario visceral personal
I n s t a l a c i ó n + v i d e o . M e d i d a s v a r i a b l e s a l a l o n x i t u d e d a c o r d a , m á i s o u m e n o s 5 0 0 c m
4 4
I n é s C a s a r e j o C o m e s a ñ a • Tea party debacle I, II, III
F o t o g á f í a d i x i t a l , 1 0 0 x 7 0 / 5 0 x 7 0 / 5 0 x 7 0
5 0
L e t i c i a D o m í n g u e z C a r b a l l o • Al aire, ...curan mejor las heridas del arteM i x t a , i n s t a l a c i ó n a r t e c o n c e p t u a l
5 4
L a u r a F e r n á n d e z P a t i ñ o • .MAS/.FEM
F o t o g r a f í a e n b r a n c o e n e g r o s / p a p e l R C b r i l o 5 0 x 7 0 ( 4 c a d r o s )
V í c t o r G a r c í a A l o n s o • Venus in furs Paco
A c r í l i c o s / l e n z o , 1 0 0 x 1 6 0 c m
6 2
S h e i l a P a z o s S i l v a • ¿Qué pasa ahí fuera? VIC o p i a l a b d a s / a l u m i n i o , 1 2 0 x 9 0 c m
6 8
N ú r i a R o d r í g u e z F i g u e i r e d o • Casa de pastor
T é c n i c a m i x t a s / t e l a s i n i m p r i m a c i ó n , 1 1 4 x 1 4 6 c m
7 4
I g n a c i o S u á r e z B l a n c o • Venus
I n x e c c i ó n d e t i n t a s o l v e n t e e n v i n i l o l a m i n a d o e n m a t e s / p v c , 2 0 0 x 1 3 7 c m
S e r g i o V a r g a s R o d r í g u e z • Sueño ibérico
X i l o g r a f í a , e s t e n c i l , c e r a , g r a f i t o e t i n t a / p a p e l ( m i x t a ) , m e d i d a s v a r i a b l e s , p o l í p t i c o
PRESENTACIÓN
5 J o s é L u i s B a l t a r P u m a r
TEXTO
7/ 2 4 M e r c e d e s R o z a s
OBRAPREMIADA
1 5 D a v i d R o d r í g u e z C a s a s · Recuerdos
1 7 N ú r i a R u i b a l G a r c í a · Él
1 9 C r i s C a r b a l h o e P a b l o H u e r t a s ( E l a m a d e c a s a p e r v e r t i d a ) · Las buenas formas
2 1 P e d r o P é r e z V a r e l a · Diógenes
2 3 J o s é A n d r é s S a n t i a g o I g l e s i a s · ST (da serie “Nipponadas”)
OBRASELECCIONADA
3 1 P a b l o A r a ú j o B a r r o s • As seen on tv (serie)
3 3 S a u d a d e A r t i a g a R o d e r o • Lobo
3 5 J u a n B a r a j a R o d r í g u e z • S/título. Serie Catedrales
3 7 M ª R o n d a B a u t i s t a L ó p e z • Sen Título
3 9 O l m o B l a n c o F u e n t e s • Instalodecoración (Casa da Peregrina)
4 1 M a r í a B l a n c o R o d r í g u e z • Fin da primeira parte
4 3 P i l a r B o u l l o s a Á l v a r e z • Diario visceral personal
4 5 I n é s C a s a r e j o C o m e s a ñ a • Tea party debacle I, II, III
4 7 J o s e C o l l a z o M é n d e z • AM
4 9 D a v i d C r e s p o V a r e l a • Vacío
5 1 L e t i c i a D o m í n g u e z C a r b a l l o • Al aire, ...curan mejor las heridas del arte
5 3 D e n i s E s t é v e z F e r n á n d e z • Sen título
5 5 L a u r a F e r n á n d e z P a t i ñ o • .MAS/.FEM
5 7 V í c t o r G a r c í a A l o n s o • Venus in furs Paco
5 9 P a b l o G a r r i d o L e d o • Cool and vintage
6 1 L a u r a N o g a l e s B á r c e n a s • Naked
6 3 S h e i l a P a z o s S i l v a • ¿Qué pasa ahí fuera? VI
6 5 I r i a F l a v i a Q u i n t e i r o Y a ñ e z • S/T
6 7 D a v i d R o d r í g u e z C a s a s • Puzzle introspectivo
6 9 N ú r i a R o d r í g u e z F i g u e i r e d o • Casa de pastor
7 1 M a n u e l S a n t o s E s p i n o s a • WC
7 3 A n a S e o a n e S u á r e z • S/T
7 5 I g n a c i o S u á r e z B l a n c o • Venus
7 7 S e r g i o V a r g a s R o d r í g u e z • Sueño ibérico
ÍNDICE