1
Os
traballos
De animais
De 5º B
2
O ornitorrinco
POR
BRAIS LAMAS DELGADO
3
Índice:
- Clase de animal – páxina 1
- Forma de vida – páxina 2
- Como é o seu corpo – páxina 3
- Alimentación – páxina 4
- Hábitat – páxina 5
- Reprodución – páxina 6
- Respiración – páxina 7
- Productos que nos dá – páxina 8
- Bibliografía – páxina 9
4
Clase de animal:
O ornitorrinco é un mamífero , ave e réptil á vez .Mamífero:
porque da de mamar ás súas crías e ten pelo. Pero ten
características das aves e dos réptiles .O seu pico ten un sensor
eléctrico moi complexo que lles permite bucear e coller as súas
presas con ollos ,oido e nariz cerrados .Os machos poden lanzar
veleno en caso de necesidade coma moitos réptiles .
5
forma de vida :
O ornitorrinco vive nas madrigueiras ás orillas da auga,
xeralmente duns 5 metros de largo, pero, pode chegar ata os 30
metros.
É solitario e ao mesmo tempo vive en manda . Pasa a maior parte do tempo nadando en ríos e lagos de auga doce .É máis activo
durante a noite .Sae a comer ao amencer e ao anoitecer
6
Como é o seu corpo:
Iste animal mide entre 60 e 40 centímetros, a cola mide 30
centímetros, o pico 6 centímetros de largo é 5 centímetros
de ancho .
Ten pel de toupa, cola de castor, patas de ra, espolón de
galo, pico de pato, e dentes .Ademais é un mamífero que
pon ovos .É venenoso e súa leite (non ten mamas, ten
unhas esporas no abdome); escava e é omnívoro (come de
todo).
É de cor marrón .A cola é para maniobrar na auga é serve
para almacén de graxas .Ten catro patas palmeadas.
7
alimentación
A alimentación do ornitorrinco baséase en insectos
acuáticos, larvas, crustáceos, moluscos acuáticos, lombrices
de terra ou acuáticas, pequenos peixes é incluso algúns
recursos vexetais .Recollen o alimento e almacénano nos
sacos maxilares xunto con pedras de pequeño tamaño que
lles axudan á trituralo .Unha vez que os sacos están cheos
ou cando captura una presa de maior tamaño, soben á
superficie para inxerir as capturas .
8
HÁBITAT:
Vive en Australia é Tasmania, preferiblemente nos ríos e
lagos non moi profundos .Leva una vida de castor, nas
madrigueiras baixo a auga cun acceso á superficie .
9
REPRODUCIÓN:
A madrigueira para á reproducción mide entre 4, 5 e 6 metros de
lonxitude, situada a uns 40 centímetros de profundidade. A
femia pon os ovos que son brandos, en número de dous ou tres
.A incubación dura dúas semanas, durante as cales a nai mantén
os ovos cerca do seu corpo .Ao nacer as crías introdúcense nun
plegue da pel, especie de bolsa masurpial donde se verte a
secreción do leite .Teñen dentes de leite que perden coa idade e
nos adultos son remplazados por placas córneas .
Na beira do río escava dous tipos de madrigueira : unha ordinaria
e outra destinada á reprodución .Na primeira viven tanto o
macho como a femia ; na segunda só á femia, que a tapona a
intervalos, como protección contra a subida do nivel da auga e
contra os depredadores.
10
RESPIRACIÓN:
A respiración é como a dos mamíferos: pulmonar .É un excelente
nadador e pasa gran parte do tempo na auga buscando comida.
As súas inmersións duran 30 segundos; ten o límite aeróbico
estimado de 40 segundos .Para recuperarse das súas inmersións
pasa entre 10 e 20 segundos na superficie da auga .
PRODUCTOS QUE NOS DÁ:
Non nos dá ningún producto, aínda que foi intensamente cazado
pola súa pel nos primeiros anos do seculo XX, aínda que estaba
protexido.
A día de hoxe non parece correr perigo de extinción grazas ás
medidas adoptadas
11
BIBLIOGRAFÍA :
-Wikifauna
-Wikipedia, la enciclopedia libre
-La jornada
-Damisela .com
12
A BALEA AZUL
MARCOS 5º B
13
CLASE DE ANIMAL:
A balea azul (Balaenoptera musculus) , é un mamífero mariño, o animal máis grande
da Terra.
Algúns exemplares chegaron a ter 33 metros de lonxitude e 190 toneladas de peso,
maior tamaño das femias que nos machos. Na actualidade alcanzan tamaños máis
reducidos 25 metros.
A balea pertence a orden dos cetáceos e o grupo dos desdentados ( Misticetos ) que
son filtradores.
FORMA DE VIDA:
A balea azul acostuma a cazar en parellas. Viven en grupos a miúdo de vinte ou máis
nos que se inclúen varios sexos.,
O seu ventre é grisáceo ou amarelada debido a presenza de algas. A parte superior e
lateral varían de cor dende azul ao gris azulado.
O súa cabeza é moi longa e fina ( 1/3 de lonxitude total do animal),presenza de raias
lonxitudinais na garganta. É o bolénico con barbas máis longas na súa boca ( 50 cm.
a 100 cm. de lonxitude ).As barbas colgan da mandíbula superior e serven para filtrar
os crustáceos da auga
Ten un corazón tan grande como o dun coche pequeno, é a súa lingua é tan grande
como un elefante adulto. O ritmo cardíaco en movemento de esforzo é tan só de 18 a
20 pulsacións por minuto.
O seu cerebro pesa catro veces máis que o do ser humano, mostrando signos de
grande intelixencia.
O seu órgano sexual chega a 4 metros de longo e 1 metro de diámetro.
As aletas pectorais miden o redor de unha oitava parte total do corpo. E ten unhas
fenduras de cinco centímetros de profundidade na zona ventral, separados por unha
cinta de seis centímetros de ancho. A identificación destes animais faise polas aletas
dorsais, que son pequenas e diferentes en cada individuo.
14
ALIMENTACIÓN:
Estes animais aliméntanse de krill , un pequeno organismo planctónico semellante ao
camarón, e algún peixes pequenos.
A balea abre a boca para deixar entrar a maior cantidade na parte inferior da garganta
que completo excepto unha abertura de uns 50 cm. largo, de modo que forza a auga
a pasar polas barbas e o alimento queda atrapado na zona filamentosa que teñen no
borde interno, unha vez que a auga foi expulsada a balea traga a comida. Poden
chegar a consumir entre catro e oito toneladas o día.
HÁBITAT:
As baleas azules viven ata 90 anos en boas condicións. Pero debido á caza e a
contaminación acústica a media é de 25 anos. Pasan oito meses do ano no antártico
onde encontran abundante krill, e durante os meses do inverno migran para augas
máis cálidas onde dan a luz as súas crías.
Son baleas típicas de océanos profundos, con distribución cosmopolita ,polo que
ocupan diversos ecosistemas, desde os polares ata os tropicais.
REPRODUCIÓN:
A taxa de natalidade destes mamíferos é moi baixa, pois lévalle 10 anos
desenvolverse ata a madurez,e só teñen unha cría nun período de dous a cinco anos.
Reprodúcense en alta mar, en augas temperadas entre xullo e agosto. Tras once
meses de xestación as femias paren un ballenato de uns 7 metros de lonxitude, tras o
cal poden volver a quedar preñadas. Durante o período de lactancia (10 meses) as
femias posúen en cada un dos surcos mamarios unha glándula que mide uns dous
metros de lonxitude, sesenta centímetros de ancho e trinta centímetros de espesor.
Unha cría pode inxerir máis de seiscentos litros de leite por día, e duplicar o seu peso
nunha semana.
RESPIRACIÓN:
Na parte posterior da cabeza posúen dous orificios, chamados aventadores que lles
serven para respirar. Con frecuencia expulsan auga e aire polos aventadores
provocando columnas de auga vaporizada de ata nove metros de altura. Os seus
pulmóns poden conter cinco mil litros de ar aproximadamente.
15
PRODUTOS QUE NOS DÁ:
Moitas baleas estiveron baixo ameaza de extinción debido a caza desmesurada que
se exerceu ata 1950 ( estimábase que existían uns 200.000 exemplares).
A graxa de balea utilizase na fabricación de margarinas, xabón, glicerinas, aceite, osos
e carne.
DE INTERESE:
En 1966 o Internacional Whalins Convetion puxo as baleas baixo protección oficial.
Na actualidade os expertos calculan que quedan uns 1.000 exemplares.
Estes animais producen uns sons de baixa frecuencia, a modo de xemidos que poden
ser oídos a 160 km. de distancia . Probablemente sexa unha forma de comunicación
entre individuos.
16
AA VVÍÍBBOORRAA
RRUUSSSSEELLLL
Adrián Rodríguez Santos
17
ÍNDICE
- Clase de animal páx 3,4
- Como é o seu corpo páx 5,6
- Alimentación páx 7,8
- Hábitat páx 9
- Reprodución páx 10
- Respiración páx 11
- Productos que nos dá páx 12
- Veleno páx 13,14
18
CLASE DE ANIMAL
A víbora de Russell pertence ao grupo máis coñecido
por nós, o dos vertebrados. Dentro deste grupo atópanse os
réptiles ao que ela pertence. Tamén denominada víbora de
cadena, víbora india de Russell ou serpe das Tesoiras é unha
espécie de serpe velenosa vipérida do Vello Mundo.
Daboia russeliu
Clasificación científica
Reino: Animalia.
Filo: Chordata.
Subfilo: Vertebrada.
Clase: Sauropsida.
19
Orde: Squamata.
Suborde: Serpentes.
Familia: Viperidae.
Subfamilia: Viperinae.
Xénero: Dabo
20
COMO É O SEU CORPO
Esta serpe alcanza unha lonxitude máxima de 166 cm.
e o promedio é de alrededor de 120 cm. en poboacións
continentais de Asia, ainda que as poblacións insulares non
alcanzan ese tamaño. Ë mais delgada que a maior parte das
outras vipéridas. Ditmars reportaron as seguites dimesións para
“ especimenes adultos de tamaño regular “.
Lonxitude total 1 pulgadas 124 cm.
A súa cabeza é aplanada, triangular e diferenciada do
pescozo. Ó seu fociño é embotado dobrado e levantado. As fosas
nasais son grandes, no medio dunha escama nasal única e grande.
A coroa da cabeza está cuberta de escamas
irregulares, fortemente fragmentadas. Os ollos son amplos,
manchados con amarelo ou dourado. Os dous ósos maxilares
soportan, polo menos, dous e a maior parte cinco ou seis pares de
colmillos a vez: os primeiros son activos e o resto de reemplazo.
Os colmillos alcanzan unha lonxitude de 16 mm. no especimen
promedio.
21
Lonxitude da cola 7 pulgadas 18 cm.
Contorno 6 pulgadas 15 cm.
Ancho da cabeza 2 pulgadas 5 cm.
Lonxitude da cabeza 2 pulgadas 5 cm.
ALIMENTACIÓN
A víbora de Russell é un predador diurno de
estratexia ao acecho que rara vez busca activamente as presas.
As presas mais comuns na dieta son os micromamíferos,
principalmente roedores, mais tamén insectívoros. Outras presas
inclúen os réptiles, os anfíbios e ocasionalmente algunha rá. Os
micromamíferos representan 89% dabiomasa total inxerida
22
mentres que os anfíbios, réptiles e aves representan 3, 5 e 3%
respectivamente, tanto para víboras xuvenis coma adultas. Non
hai diferenzas sexuais na composición da dieta. As víboras
xuvenís consumen mais frecuentemente anfíbios e réptiles que os
adultos.
O período de alimentación tem lugar entre abril e
setembro. Os machos adultos empezan a comer despois da
reprodución , dendê finais de abril ou inícios de maio, cun
consumo máximo de presas entre xuño e xullo- A última
alimentacion ocorre a finais de agosto ou princípios de setembro,
pois despois vén o período de ivernación.
23
HÁBITAT
A vívora de Russell vive en Asia ao Congo do subcontinente
índio, a maior parte de Asia Sudoriental, China meridional e
Taiwan. É membro do grupo das catro grandes serpes velenosas
da India- Esta espécie é responsable da maior parte dos casos de
mordeduras e mortes no mundo debido á súa frecuente presenza
en lugares povoados por humanos.
24
REPRODUCIÓN
Esta espécie é ovovivípara. O apareamento acontece
xeralmente a comenzos do ano, ainda que se pode atopar femias
gravidas en calquera época- O período de xestación é de mais de
seis meses. Os xuvenís son producidos de maio anovembro, mais
maioritariamente en xuño e xullo. Son criadores prolíficos.
Literas de 20-40 son comuns, aínda que pode haber
descendenciamenor e ás veces chegar a unha soa cría. O máximo
reportado é 65 nunha soa litera.
Os xuvenís teñen unha loxitude de 215-260 mm. A menor
lonxitude para unha femia grávida é de aproximadamente 100 cm.
Parece ser que a madurez sexual alcánzase dos 2 a 3 anos. Nun
caso, levoulle a un espécimen case 4 horas e media para
reproducir 11 crias.
25
RESPIRACION
Respiran exclusivamente por medio de pulmóns, á súa pel
seca é grosa non permite intercambio de gases. Os seus pulmóns
están un pouco máis desenvoltos que os dos anfibios.
Os pulmons presentan tabiques que ofrecen unha maior
superfície de intercambio gaseoso e unha maior eficácia. Os
ofídios, como a vívora de Russel presentan sóo pulmón dereito
funcional,o pulmón esquerdo está atrofiado.
Os pulmóns están divididos en numerosos sacos aéreos
interconectados. O aparello respiratorio consta de fosas nasais,
glote, larinxe, tráquea e un ou dous pulmóns.
As fosas nasais son alongadas e os orifícios nasais están
bordeados por unha escama.
26
PRODUCTOS QUE NOS DÁ
O mais importante desta víbora é o seu veleno. Este úsase
hoxe en día nas cremas antiarrugas. Os seus aminoácidos
bloquean as señais nerviosas o que fai que osmusculos se
contraian logrando un efecto botox que causa furor nas mulleres
de Europa-
Debido a que este veleno é efectivo para inducir
trombocitopenia, foi incorporado nunha proba para diagnostico
invitro para coagulación sanguínea que é amplamente usada nos
laboratórios de hospitais.
27
VELENO
A cantidade de veleno producido por un espécimen
individual é considerable. A produción de veleno reportada por
espécimenes adultos está nun rango de 130-250 mg a 150-268
mg.
A toxicidade do veleno e os sintomas da mordedura non
humanos varian dentro de diferentes poboacións e ao longo do
tempo.
Os sintomas de envelenamento comezan com dor no sitio da
mordedura, seguido de forma inmediata pola inchazón da
extremidade afectada. A hemorraxia é un sintoma común,
especialmente nas encías e na orina. Hai un descenso na presión
sanguínea e caída da frecuencia cardíaca. Prodúcense ampollas no
sitio da mordedura. A necrosis é polo xeral superficial. Os
vómitos e a hinchazón facial ocorren nunha terceira parte dos
casos. Pódese presentar un fallo renal.
A coagulación intravascular disseminada severa tamén pode
ocurrir en envelenamentos severos. O tratamento médico
inmediato e o inmediato acceso ao antisuero poden previr e
reducir as posibilidades de desenrolar conplicacións severas,
potencialmente letais.
A dor severa pode durar de 2 a 4 semanas. A morte por
septicemia, fallo renal, respiratório ou cardíaco pode ocorrer de
1 a 14 días, posteriores a mordedura ou ainda mais tarde.
28
29
BIBLIOGRAFIA
- Wikipedia.
-www.buenastareas.com/ensayos/sistema-reproductor-y-
respiratorio-de-los......
- Enciclopedia virtual de los vertebrados españoles.
30
OS GOLFIÑOS
Alba Pulido 5ºB
31
ÍNDICE
1.CLASE DE ANIMAL……………………………..Páx.3
2.FORMA DE VIDA……………………………….Páx.3-4
3.COMO É O SEU CORPO………………………....Páx.4-5
4.ALIMENTACIÓN…………………………………Páx.5
5.HÁBITAT…….………………………………….Páx.6
6.REPRODUCIÓN………………………………….Páx.6
7.RESPIRACIÓN…………………………………..Páx.7
8.PRODUTOS QUE NOS DÁ……………………….Páx.7
9.BIBLIOGRAFÍA…………………………………Páx.7
32
1.CLASE DE ANIMAL
Os golfiños son mamíferos que ,a diferenza dos
mamíferos comúns, estes viven na auga e desenrolan toda
súa vida neste medio, na auga.
Clasifícanse en especies porque a súa aparencia é
distinta en canto ao seu tamaño, cor de pel ou forma da
cabeza. Existen trinta e dúas especies de golfiños.
2.FORMA DE VIDA
Viven en mandas, e comunícanse mediante un sistema de
sónar moi desenrolado, cunha gran sensibilidades aos
ultrasonidos, que non os poden oír os seres humanos.Así
os golfitos poden comunicarse a gran distancia a través
da auga, podendo coordinar as súas conductas, para caza,
xogos…
Son os animais máis intelixentes, deles, dise que despois
do ser humano teñen un cerebro evolucionadísimo.
Son moi amistosos e tranquilos. Non temen aos humanos
e sempre están dispostos a axudarnos.Aínda que son
33
animais salvaxes chegan a mostrar comportamentos
violentos, especialmente entre os machos.
Esto prodúcese sobre todo cando están no cautiverio.
Poden descender entre os 100 e os 600 metros,
dependiendo das especies.Descenden en busca de
alimentos.Teñen dúas formas de dormir: flotando onde
alcanzan un sono moi profundo e só durante as noites ou
nadando lentamente, xunto a súa familia o seu manda,
neste caso só a mitade do seu cerebro descansa e
manteñen o ollo do lado oposto aberto.
34
3.COMO É O SEU CORPO
O seu corpo é alongado, teñen unha aleta dorsal e dúas
laterais que varían de forma e tamaño segundo a
especie.Teñen unha cola ou aleta caudal distinta á dos
peixes, porque, nos golfiños esta cola é horizontal e nos
peixes é vertical. Con ela baten a auga de arriba a baixo
para desprazarse e as veces úsana para manterse
erguidos por un momento na superficie. Mediante as súas
aletas controlan a dirección e manteñen o equilibrio ao
nadar, sobre un dos costados.
Unha das calidades que distingue aos golfiños é a
velocidade á que nadan, algúns alcanzan os 45 km/h.
Como moitos outros mamíferos necesitan manter
constante a temperatura do seu corpo, para elo contan
cunha ancha capa de grasa baixo a súa pel delicada e lisa.
A súa boca é alongada. Todos o seus dentes son cónicos,
aparecen cando teñen dúas semanas de vida e utilízanos
para atrapar e desgarrar os alimentos.Poden chegar a
pesar dende 190 a 260 kg e medir dende 2,5 m a 2,7m.O
corpo é liso, aerodinámico, fusiforme e adaptado a vida
acuática.
35
4.ALIMENTACIÓN
A maioría aliméntanse de peixes e luras. Os seu peixes
favoritos son as sardiñas e as caballas. Non mascan o
alimento, senón que o desgarran.
Para atrapar as súas presas nadan a redor delas e
forman burbullas que impiden que escapen, desta forma
atrápanas.
36
5.HÁBITAT
A maioría dos golfiños viven en lugares de auga salgada,
como na costa o no mar aberto, case sempre en climas
cálidos o temperados, pero hai outros que viven en
lugares de auga doce, como no Amazonas.
Algúns grupos de golfiños migran, traslándanse a outro
lugar e outros non.Os que migran o fan porque onde
habitan baixa a temperatura e buscan augas máis cálidas
e tamén en busca de alimentos.
6.REPRODUCIÓN
Os golfiños se reproducen mediante aparellamiento.Son
vivíparos, teñen un período de xestación de 9 a 12
meses.Os fillotes nacen na auga, o que non é moi común
nos mamíferos.Normalmente nace soamente un fillote, a
non ser que sexan xemelgos.Neste caso un xeralmente
morre.Na media da maioría, das especies dos golfiños
pódense reproducir con 7 anos.Nacen da cola. Unha vez
roto o cordón umbilical, nada hacia a superficie e respira
por primeira vez, senón pode sair, é axudada pola súa nai.
37
O seu primeiro alimento é a leite materna.Cando a cría
teñen fame e acercánse a súa nai e expúlsalle un chorro
de leite directamente ó focico.A cría tomará leite
durante o seu primer ano.
Ao principio da súa vida a cría nada cerca da nai, a partir
dos seis meses empezan a comer peixes e aléxanse pouco
a pouco ata separarse completamente da súa nai.
7.RESPIRACIÓN
Os golfiños respiran mediante pulmóns pero non aguantan
moito na auga e teñen que sair á superficie a coller
osíxeno.
8.PRODUTOS QUE NOS DÁ
Utilízase como alimento nalgúns países nórdicos e en
Xapón.A carne do golfiño é o sustituto da carne da
balea.Ao pagarse tan ben estimulou a súa pesca.
38
9.BIBLIOGRAFÍA
-Galipedia
-Conciencia-animal.cl
39
A VACA
Brais Lamas Rodríguez
40
Índice:
-1ª páxina:clase de animal
-2ª páxina:forma de vida
-3ª páxina:como é o seu corpo
-4ª páxina:alimentación
-5ª páxina:hábitat
-6ª páxina:reproducción
-7ª páxina:respiración
-8ª páxina:produtos que nos dá
-9ª páxina:bibliografía
41
Clase de animal:
A vaca é unha especie de mamífero da familia dos bóvidos.Trátase dun mamífero rumiante
grande e de corpo robusto,cuns 120-150 cm de altura e 600-800 kg de peso medio.Esteanimal
foi domesticado fai uns 10.000 anosno Oriente Medio.Despois a súa gandaría
desonrolousepouco a pouco por todo o planeta sendo unha das primeiras funcións ou uso o
traballo e a producción de carne e leite.Deste animal tamén aproveitamosos cornos,o coiro e os
excrementos.
O toro,no caso do macho,é un símbolo de forza e fertilidade.
42
Forma de vida:
A vaca tende a agruparse en mandas.Ao formarse o grupo fanse combates para decidir quen é
o líder da manda.Comunícanse entre eles por medio dos cheiros e das feromonas.O seu olfato
tamén lles permite percibir emocións,particularmente o medo e o estrés.A vocalización desta
especie chámase muxido ou bramido.
43
Como é o seu corpo:
É un animal grande, de corpo robusto,que pesa por término medio 750 kg,unha lonxitude duns
250 cm (sen contar a cola) unha altura asta a cruzque vai entre 120 e 150 cm dependendo do
animal.Os seus dentes están adaptados ao pasto.os adultos teñen 32 dentes,aptos para cortar
a herba.O morro é ancho e groso.A frente é ampla,plana e con pelos espesos na parte superior
(a melena).A cabeza é grosa e,con dous cornos ocos a cada lado do cráneo e o seu tamaño
varía según o animal e a raza.Teñen un pescozo curto e ancho.O rabo é longo e ten un medrón
de pelos longos na punta.A espalda é recta,co lombo lixeiramente arqueado.A pelve é saínte e
as cadeiras anchas e planas.As femias teñen unha gran ubre con catro tetas.O seu corpo está
cuberto por pelo curto,cunha ampla gama de cores.Suxéitanse e camiñan coa punta dos seus
dous dedos que están vestidos cunha envoltura córnea que forma a pezuña.
44
Alimentación:
As vacas empregan cerca de oito horas ao día para inxerir a súa alimentación.Os bovinos son
rumiantes,animais que dixiren os alimentos en dúas etapas:primeiro consúmenos e logo
rumíanos.O seu aparello dixestivo é poligástrico,e dicir,está composto por catro divisións:tres
preestómagos(panza,redecilla e libro) e un estómago propiamente dito(abomaso).A primeira
fonte de alimentación do gando bovino é o pasto.A súa alimentación está constituída por
herbas,tallos,follas,sementes e raíces de numerosas plantas.Cando a herba non é suficiente
para alimentar aos animais,os gandeiros usan forraxes colleitadas ao longo da primavera e do
verán.Os bovinos polo xeral non precisan un aporte das nove vitaminas hidrosolubles.
45
Habitat:
O gando distribuiuse cos movementos da poboación,cada pobo unido a unha raza particular.Así
foi como estos bóvidos domésticosse estableceron en Europa,África e Asia.Despois foron
exportados a América do Norte e Oceonía.Hoxe en día os bovinos domésticos e a súa gandaría
están presentes en todos os continentes e na maior parte da superficie terrestre,sendo esta
especie de gran importancia económica en todo o mundo.
46
Reproducción:
A idade da pubertade vai ligada ao peso do animal.Xeralmente un animal alcanza a pubertade
cando se aproximaao 50-60 % do seu peso de adulto.A sua reproducción pod ser ao longo de
todo o ano.O ciclo reproductivo dura 21 días por término medio.A xestación dura cerca de nove
meses.O parto da vaca está seguido por un período de ausencia de celo que pode ser máis ou
menos longo(entre 30 e 80 días).Por ser unha especie domesticada e criada en cautividade o
home intervén en gran medida na súa reproducción.A inseminación artificial utilízase nestos
bóvidos dende os anos 1940.
47
Respiración:
A súa respiración procede dun sentido moi desenrolado:o olfato.Ten un papel moi importante na
comunicación e utilízano para recoñecerse entre eles.Tamén se comunican mediante
feromonas(substancias químicas que expulsan os seres vivos co fin de provocar
comportamentos específicos noutros individuos frecuentemente da mesma
especie).Estas,poden transmitir información diversa,polo xeral relacionada coa
reproducción.Esta información cáptana a través do seu órgano vomeronasal.
Produtos que nos dá:
Os produtos máis importantes que nos aportan son o leite e a carne.Co leite poden formarse
productos lácteos moi diversos como o queixo,a manteiga,a crema do leite e o iogur.Na
actualidade existe unha importante industria desenrolada en torno á produción,tranformación e
distribución tanto da carne coma do leite.
48
Bibliografía:
Esta información foi extraída da Wikipedia en Google e as fotos na sección de imáxes de
Google.
49
O LINCE
IBÉRICO
50
ÍNDICE
CAPITULO 1: FORMA DE VIDA DO LINCE IBÉRICO
CAPITULO 2:CORPO DO LINCE IBÉRICO
CAPITULO 3:ALIMENTACIÓN DO LINCE IBÉRICO
CAPITULO 4:HÁBITAT DO LINCE IBÉRICO
CAPITULO 5: REPRODUCIÓN DO LINCE IBÉRICO
CAPITULO 6: RESPIRACIÓN DO LINCE IBÉRICO
51
FORMA DE VIDA DO LINCE IBÉRICO
O lince ibérico ao nacer é totalmente indefenso sen capacidade
auditiva,cos ollos cerrados, polo que a nai mostrase neste período moi
hostil na sua defensa,permanecendo xunto a eles durante 2 ou 3 días,sin
salir da guarida ,
nin atender as necesidades de alimentación. En torno ás catro semanas de
idade das crías a femia cámbias de cubil e aos dous meses os cachorros xa
son capaces de acompañar á súa nai
A femia alcanza a madurez sexual aos tres anos. Mentras que os machos
alcánzana aos dous anos, ainda que as mostras espermáticas de maior
calidade encóntranse a partir dos tres anos.
52
CORPO DO LINCE IBÉRICO
O corpo do lince ibérico esta cuberto de pelos. As súas orellas
caracterízanse plos pelos negros que ten na punta. Tamén ten puntos
negros por todo o seu corpo.
A súa barriga é branca e a extremidade da cola é negra. E teñen uns pelos
na cara que lle fan como patillas que son máis grandes canto máis maiores
son os animais.
53
ALIMENTACIÓN DO LINCE IBÉRICO
A alimentación do lince ibérico é carnívora. Está especializado na caza de
coellos. As necesidades mínimas dun lince para garantizar a supervivenza
en liberdade é de 1 coello por individuo. En moi raras ocasións consumen
carroña.
HÁBITAT DO LINCE IBÉRICO
O hábitat do lince ibérico está limitado a lugares donde abundan coellos, o
que é propio do monte e manquís do Mediterráneo, que ademais conta
cunha gran cobertura vexetal, roquedos e lugares onde se esconden. Non
ascende dos 1300 metros de altitude
REPRODUCIÓN DO LINCE IBÉRICO
A época de celo comenza entre xaneiro e febreiro. A pesar de ser un
animal de hábitos solidarios, en esta época do ano solen estar ca sua
parella. As madrigueiras fanse en lugares ben protexidos e escondidos
como roquedos e árbores ocos.
O embarazo sole durar de 65 a 72 días, do que se deduce que a época de
nacemento será entre marzo e abril.
As camadas solen ser de unha a catro crías, sendo o mais habitual duas
crías. As catro semanas a nai cambia de madrigueira, e os dous meses as
crías son capaces de acompañar a súa nai nas cacerías. Estos son
independientes en 7 ou 12 meses e permanece no seu territorio natal
hasta os 20 meses. Solen sobrevivir a independencia entre un e dous
linces por femia.
54
RESPIRACIÓN DO LINCE IBÉRICO
A respiración do lince ibérico cando vai pola súa presa (ten unha
respiración) é rápida, pero cando está coas súas crías ou na súa cova ten
unha respiración normal.
BIBLIOGRAFÍA
Encontrei a información na paxina web WWW. O lince ibérico. com.
55
AS FOCAS
Ainhoa Novoa Salgado
5º B
56
INDICE
Clase de animal –páxina 3
Forma de vida - páxina 4
Como é o seu corpo – páxina 5 e 6
Alimentación - páxina 7
Hábitat - páxina 8
Reproducción - páxina 9
Respiración - páxina 10
Productos que nos dá – páxina 11
57
CLASE DE ANIMAL
Mamífero, mariño, carnívoro.
O nome científico das focas é pinnípedos,que significa ``con pés
como aletas”.
Dividense en dous tipos:
1)Fócidos ou focas verdadeiras,que evolucionaron a partir de
antepasados parecidos ás nutrias.
Exemplos:Foca de Weddell,foca cangrexeira,foca de
Ross,Leopardo mariño ou foca leopardo,e
o elefante mariño austral.
2 ) Otaridos que comprenden aos osos mariños.
58
FORMA DE VIDA
As focas non acostuman a formar grandes colonias. Algunhas
especies forman parellas monógamas, outras asócianse en
pequenas tribus.
Os elefantes mariños forman manadas cun macho dominante e
un harén de femias.
59
COMO É O SEU CORPO
Alongado e fusiforme adaptado á natación.
1)A PEL .
Baixo a pel desenrola unha capa de graxa (especie de cámara de
aire) que lle permite flotar coma unha boia.
2)A PELAXE
Componse de dúas clases de pelos. Os da capa superior e os da
capa inferior, que forman unha capa impermeable que a protexe
das xélidas augas.
3)OS DENTES.
Son puntiagudos e sérvenlle para atrapar e reter aos peixes.
4)AS ALETAS POSTERIORES.
Sirvenlles de timón, poden zambullirse entre as olas e logo
cambiar bruscamente de dirección.
5)AS ALETAS ANTERIORES.
As aletas de longas garras curvadas teñen moita movilidade e
servenlles para trepar ás rochas .
Para nadar a gran velocidade ,péganas aos lados.
6)OS BIGOTES
Sérvenlles de radar para perseguir as presas. Eses pelos
chamados vibrisas ,captan na auga as pequenas vibracións que
producen os peixes ao nadar.
60
7) AS ORELLAS E AS FOSAS NASAIS
A foca non ten orellas, senon uns pequenos buratos, apenas
visibles , que pecha cando esta debaixo da auga. Tamén pode
facer o mesmo coas suas fosas nasais e convertilas en pequenas
fendiduras.
Pesa entre 100 kg. E 130 kg . o macho e entre 80 kg e 100 kg a
femia.
Lonxitude : 1’8 m o macho e 1’6 m a femia.
Lonxevidade : 20 anos o macho e 30 anos a femia .
ALIMENTACION
Comen peixes, crustáceos ( cangrexos ) , moluscos ( caracóis ) e
polbos.
Os peixes trágaos enteiros , sen mastigar, levantando a cabeza
cun movemento seco.
61
HABITAT
En Europa , area litoral limitada dende Portugal ata a illa de
Islandia.
No continente Americano dende Carolina do sur ata a Bahia de
Hudson.
Na vertente pacífica dende o mar de Bering ata o Xapón.
Nas costas de Groenlandia.
62
REPRODUCCIÓN
O macho foca alcanza a madurez sexual aos 5 anos de idade, e a
femia 1ou 2 anos antes.
O apareamento dáse no verán.
Para acoplarse na auga, a parella desaparece baixo a superficie e
só asoma para respirar de vez en cando.
As femias agardan o seu pequeno durante case un ano.
O leite das focas e moi nutritivo , ten trece veces máis grasa que
a da vaca,e permítelle á súa cría sobrevivir durante as ausencias
da nai.
Ás tres semanas de vida a cría deberá aprender todo so.
63
RESPIRACION
As focas teñen respiración pulmonar pero están adaptadas para
soportar maiores tempos sumerxidos.
Teñen pulmóns grandes e sistemas veosos complexos para o
almacenamento do sangue.
Posúe dous orificios respiratorios con esfínteres que impiden a
posible entrada de auga.Teñen certas adaptacións no aparato
respiratorio e circulatorio necesarias para realizar inmersións
que lles permite permanecer sumerxidas entre 5 – 20 minutos .
PRODUCTOS QUE NOS DÁ
Perseguidas pola súa carne, grasa e pel, as focas grises están en
perigo de extinción.
No Ártico, os esquimáis cazan focas, porque necesitan a súa
carne e pel para vivir.
Cren que un óso de foca serve de amuleto máxico para os nenos.
E que se colocan unha pata de foca debaixo da cabeza non Terán
insomnio.
64
BIBLIOGRAFIA
El maravilloso mundo de los animales.
Internet:
Wikipedia
Animales de la Antártida
www.botanical on line .com
65
O CAN
Nuria Sotelo Domarco
25/02/2012
66
GUIÓN
- Introdución ............................................... 3
- Ancestros e
historia………………………………………………. 3
- Características: ................................. Clase 3
Forma de vida ...................... 3
Alimentación ........................ 4
Hábitat ................................. 4
Reprodución ........................ 4
Respiración .......................... 4
- Enfermidades ........................................... 4
- Razas .................................................... 4-5
- Conclusión ............................................... 6
- Bibliografía ............................................... 7
67
Introdución
O seu nome científico é “ Canis lupus familiaris”.
É un mamífero, carnívoro, doméstico, da familia dos cánidos.
A súa alimentación foi mudando ao longo da evolución e hoxe é
prácticamente omnívoro, come de todo.
O seu tamaño, pelo, forma, …, varía moito segundo a raza do
can.
Posúe un oido e un olfacto moi desenrolados.
Ancestros e Historia
A domesticación do can empezou pola adaptación espontánea
destes a arrimarse a vivir co home máis que pola intención destes
en domesticalo, pois deste xeito conseguía alimento con máis
facilidade.
A evidencia fósil máis antiga do can doméstico data de 31.700
anos.
O can era útil para a caza e para defender ao grupo .
Pouco a pouco o home adaptou o can ás súas necesidades,
creando así distintas razas para distintas labores, como caza,
pastor de rebaños, garda, compañía,…
68
Características
Clase : É un animal mamífero, co corpo cuberto de pelo.
Forma de vida: Nas súas orixes vivían en manadas, onde había
un líder, ou macho “ alfa”, dominante sobre todos os demáis. Xuntos
cazaban e alimentábanse. Hoxe en día viven co home, aínda que
hai manadas salvaxes de lobos, chacales,…
Alimentación: Ao principio eran carnívoros, aínda, que hoxe en
día comen de todo, son omnívoros. O mellor é darlles pensos
compostos. Hai algúns alimentos non recomendables, como o leite
(pode darlles diarrea ou vómitos), o chocolate, as golosinas ( dan
lugar ao sarro ou diabetes).
Hábitat: Hoxe en día hai cánidos salvaxes que viven en manadas,
pero a maioría dos cans viven co home.
Reprodución: É sexual, hai machos e femias. A súa madurez
sexual está entre os 8 e 12 meses de idade. As femias teñen 2
celos ao ano. A xestación dura de 58 a 62 días. Poden ter de 1 a 10
crías, ás veces máis, e o destete dos cachorros prodúcese entre os
30 e 45 días.
Respiración: Respiran a través de (2) pulmóns, situados na
cavidade torácica onde se produce o intercambio de gases (
osíxeno e monóxido de carbono ) do aire e o sangue.
Efermidades:
Son sobre todo de 3 tipos:
-Parasitarias
-Bacterianas
-Víricas
Por iso é convinte desparasitar o can cada 3 meses e vacinalo
anualmente.
69
Razas: Hai moitas segundo a función á que se adiquen.
Así temos:
-Pastores: - Alemán
- Escocés.
- Suizo
-Garda: - Rottweiller
- Doberman
-Caza: - Pointer
- Setter
- Sabueso
- De Trineo: - Husky Siberiano
- Alaska Malamute
- Corredores: - Galgo Español
- Galgo Afgano
- Toy´s: - Chihuahua
70
Conclusión
Para min os cans son uns dos animáis máis cariñosos que
existen, son moi fieis para o seu amo e fan moita compaña.
Ademáis son moi divertidos de cachorros.
Algúns cans serven de axuda aos seus donos, como por exemplo
os cans lazarillos,“que son os ollos das persoas cegas”.
71
Bibliografía
- Enciclopedia Canina ( ANIWA PUBLISHING )
- Internet ( Razas de cans, ancestros e historia )
- Revista Animalia ( REED BUSINESS INFORMATION )
72
O GOLFIÑO
Silvia Fernández Vázquez
73
Índice
Clase de animal…………………………………………………………………………….páxina 1
Forma de vida……………………………………………………………………………….páxina 1
Cómo é o seu corpo……………………………………………………………………...páxina 1
Alimentación…………………………………………………………………………………páxina 2
Hábitat………………………………………………………………………………………….páxina 2
Reprodución…………………………………………………………………………………páxina 2
Respiración…………………………………………………………………….…………....páxina 3
Bibliografía………………………………………………………………………….………..páxina 3
74
Clase de animal
Os golfiños oceánicos son da familia das baleas con dentes moi
heteroxéneos, que alberga preto de 34 especies. Eles están entre as
especies máis intelixentes que habitan o planeta. Estes animais son
mamíferos.
Forma de vida
Os golfiños son animais sociais que viven en grupos familiares en lugares
con abundancia de alimentos. Eses grupos poden exceder de 1.000
individuos.
Como é o seu corpo
Os golfiños miden entre 2 e 9 metros de lonxitude, có corpo fusiforme e a
cabeza grande, fociño longo e un respiradoiro único na parte superior da
cabeza.
75
Alimentación
Os golfiños son mamíferos. Isto implica que, nos primeiros meses de vida
o único alimento que reciben é a propia leite materna que é rica en
proteínas e graxa que promove o desembolvemento de cría. A medida que
medran deixan o leite e aliméntanse de presas que consigan obter.
Para isto os golfiños teñen unhas mandíbulas con proporcionados dentes
que son utilizados para desgarrar e mascar. Cada especie ten unha
preferencia marcada pola súa distribución polos mares e océanos do
mundo.
Hábitat
Hai máis de 60 especies de golfiños que viven en todos os océanos do
mundo. A maioría son peláxicos, é dicir, que permanecen sempre nadando
mar afora, xeralmente en grandes grupos. Algúns viven nos ríos Amazonas
e Gangees.
Reprodución
A cópula dos golfiños acontece cara a cara. O periodo de xestación varía
entre as especies. O pequeno Tacuxi ten unha xestación de 11 a 12 meses,
mentres que para a Orca o período de xestación é de aproximadamente
17 meses.
76
Respiración
O golfiño respira con menor frecuencia que outros mamíferos pero a
súa respiración é máis profunda. O seu aparato respiratoiro presenta
adaptacións dirixidas a impedir que a auga poida entrar nas vías
respiratorias. Os golfiños respiran a través dun orificio na superficie da
cabeza, chamado espiráculo.
77
Bibliografía
Obtiven esta información de:
es.wikipedia.org/wiki/Delphinidae.
78
O porco
Andrea Pérez Barja
5ºB
79
ÍNDICE
1.Clase de animal………….Páx.3
2.Forma de vida……………Páx.3
3.Como é o seu corpo…….Páx.3
4.Alimentación……………..Páx.4
5.Habitát…………………….Páx.4
6.Reprodución……………..Páx.4
7.Respiración……………...Páx.5
8.Produtos que nos dá…...Páx.5
9.Bibliografía………………Páx.6
80
1 Clase de animal.
O porco é un animal mamífero
porque nace do ventre da súa nai.É
un animal vertebrado porque ten
ósos.O porco é ademais un
artiodáculo, porque ten número
dedos par.É un animal intelixente.É
capaz de aprender o seu nome
rápidamente, cando é criado dende
pequeño dun fogar.Ten un sentido da
orientación.
2 Forma de vida.
A esperanza de vida dun porco é de 15 anos, pero algúns exemplares poden vivir
moito máis.Os porcos, coma outros animais,necesitan estar físicamente e
mentalmente activos mentres están medrando.Son necesarias unhas boas condicións
de aloxamento e alimentación según as diferentes etapas da súa vida.
A maioría dos porcos da U.E críanse baixo teito.Nas granxas agrúpanse en grupos
diferentes dependendo da súa idade e das súas necesidades.
Os leitóns que son as crías das porcas nacen nos corráis de parto e alí pasan de 21 a 28
días mamando o leite da nai.Despois son destetados a distintos corráis e mézclanse os
outras camadas. Despois de cinco semanas alcanzan uns 30kg.Pasado un tempo
vólvense trasladar a outros lugares onde teñan un espazo suficiente para acabar de
medrar ata 90-160kg.
3 Como é o seu corpo.
O porco doméstico adulto ten un corpo pesado e redondeado,un fociño
comparativamente longo e flexible,patas curtas con pezuñas (catro dedos) e un rabo
curto.A pel é grasa e sensible, e está cuberta con ásperas serdas e unha ampla
variedade de cores e debuxos. A pesar da apariencia son animais áxiles ,rápidos e
intelixentes.Teñen unha mandíbula preparada para os vexetais.Os porcos son os
únicos mamíferos que non posuen afándulas sudoríparas. Debido a iso móllanse miudo
para materse frescos en climas e temperaturas cálidas. Teñen un olfato moi
desenrolado.
81
4 Alimentación.
O porco necesita auga limpa e fresca; consume ata 30 litros por día,alimentos
verdes como alfalfa, papa, froitas, cabazas,suero de leite,raíces como arracacha,
melaza,arroz, millo,patacas etc.
Pódense alimentar de 3 maneiras :
-Pastoreo,extensivo ou en liberdade:
O porco non recibe máis alimento que o que pace.Cando neva,hai sequía ou xeo
dáselle penso.
-Estabulación ,intensivo uo en cortello:
É a forma máis habitual na que se cría un porco.A maioría das granxas de porcos
funcionan con ese sistema.Neste tipo de explotación comen millo, avena,
cebada, trigo e raíces e compleméntase co penso.
-Mixto:
Recolle particularidades dos sistemas anterires.Toman alimentos do campo a
medida que este llo permita e complémtaselle a ración no cortello.
5 Hábitat.
O porco pode vivir en granxas ,oa aire libre (no monte) e tamén nos cortellos da
casa.
6 Reprodución.
A fecudación das porcas pódese facer por inseminación artificial ou ben
empregando uns días.
A madurez dunha porca empeza os seis meses de vida,pero non se fai criar ata o
ano de vida. A xestación dunha porca dura catro meses.A femia pare entre 8 ou
9 crías normalmente.
O destete das crías faise as catro semanas.
82
7 Respiración.
O porco respira por pulmóns.
Toman o osíxeno do medio circudante e desprenden dióxido de carbono.O
aparato respiratorio dun porco, coma o dos outros mamíferos consta dunha
porción conductora e dunha porción respiratoria onde ten lugar o intercambio
gaseoso.
Son animais moi sensibles o aparato respiratorio,poden ter varias enfermedades
ocasionadas por varias vactérias,hongos e parásitos.
8 Productos que nos dá.
A carne de porco podémomla comer de varias maneiras;
podémola consumir fresca ,en salazón ou facer embutidos
(chourizos,salchichóns,rixóns,criollos,botelos,androias etc.).
As serdas dos porcos tamén se poden comercializar para outras industrias.
Fosas nasais-larinxe Pulmóns
Alveólos pulmonais
83
9.Bibliografía
-Wikipedia.org
-Mailxmail.com
-Botanical-online.com
-Rincondelvago.com