Motores EléCtricos

MOTORES ELÉCTRICOS

MOTORES ELÉCTRICOS

• Clasificación dos motores eléctricos.

• Motores de corrente continua. Constitución e principios de funcionamento.

• Tipos de motores de c.c.• Características dos motores

de c.c.

• Motores de corrente alterna trifásicos. Constitución e principios de funcionamento.

• Conexión dos motores trifásicos.

• Características dos motores de c.a. trifásicos.

• Motores monofásicos.

CLASIFICACIÓN DOS MOTORES ELÉCTRICOS

MOTORES ELÉCTRICOS

MOTORES DE CORRENTE CONTINUA

MOTORES DE CORRENTEALTERNA

MOTORES UNIVERSAIS(Dous tipos de corrente)

CLASIFICACIÓN DOS MOTORES ELÉCTRICOS

• Motores de corrente continua:

Pódense clasificar segundo o tipo de excitación:– Excitación independente.– Excitación serie.– Excitación derivación.– Excitación composta.– Imáns permanentes.

• Motores de corrente alterna.

Pódense clasificar segundo os seguintes criterios:

• Velocidade de xiro:– Asíncronos e Síncronos.

• Tipo de rotor:– Bobinado, en curtocircuito

ou gaiola de esquío.• Número de fases:

– Monofásico: universais, bobinado auxiliar e condensador.

– Trifásicos.

MÁQUINAS DE C.C.PRINCIPIO DE FUNCIONAMENTO

• Baséanse nos principios de forza electromagnética e de forza electromotriz inducida:– Todo conductor de lonxitude

L, polo que circule unha intensidade de corrente I, que esté sometido á acción dun campo magnético de inducción B, sométese a unha forza F de valor:

F = B L I

MÁQUINAS DE C.C.CONSTITUCIÓN

• Á característica principal é que é unha máquina reversible. Quere decir que pode funcionar como xenerador e como motor.

• Os elementos principais son

Estator: parte fixa da máquina, produce o fluxo magnético, por eso se lle chama inductor.

É un electroiman fixo formado por un número par de polos (material ferromagnético) suxeitos no interior dunha armadura circular ou culata que permite pechar o circuito magnético.

As bobinas inductoras (cobre) están colocadas nos polos e as recorre unha corrente chamada de excitación.

O campo magnético xenerado circula polas pezas polares, a culata e o entreferro (espazo entre o inducido e inductor, 1,5-5 mm).

Rotor: tamén chamado inducido, é a parte móbil da máquina. Compónse dun núcleo magnético cilíndrico, construido con chapas magnéticas (ferromagnéticas) apiladas e recubertas por unha película aillante para que non haxa contacto eléctrico entre elas. Éstas teñen ranuras entre elas nas que están colocadas as bobinas (cobre) do inducido. Por éstas bobinas circula a corrente inducida.

Está suxeito ó eixe de xiro do motor.


Colector de Delgas: formado por un conxunto de segmentos de cobre, aillados uns dos outros con mica e montados sobre o eixe da máquina.

A estes segmentos se lle denominan delgas, é están en contacto co devanado de inducido, permitindo conectar ó inducido da máquina cun circuito exterior.

Escobillas: son o enlace eléctrico entre as delgas do colector e o circuito de corrente continua exterior.

Son pezas de carbón ou grafito, se montan por medio do portaescobillas, mantendo a posición é presión necesaria para asegurar o contacto entre elas e as delgas do colector.


MAGNITUDES FUNDAMENTAIS DOS MOTORES DE C.C.

• Se conectamos a máquina a unha liña de c.c. , a enerxía eléctrica que absorbe a máquina se transforma en enerxía mecánica no propio eixe.

Forza contraelectromotriz• É a forza electromotriz que aparece no inducido do motor ó xirar

pola acción dos campos inductor e inducido. (Pola Lei de Faraday e pola Lei de Lenz, ε = -ΔΦ/Δt )

• Produce unha tensión que se opon á aplicada entre os terminais do inducido e que depende dos mesmos factores que a tensión producida pola máquina que actúa como xenerador. (Lei de causa-efecto)

• Será tan elevada como o fluxo magnético e a velocidade de rotación, e dependerá:

• Como “p”, “a” e “N” son constantes, pódese expresar:E= K n Φ

Onde K é unha constante que depende das características constructivas de cada máquina.



Par Motor• É o par útil que pode desarrollar a máquina.• Temos unha expresión que relaciona o par motor, M (N.m), a potencia, P

(W), e a velocidade angular,W (rad/s) :

P= M ω

• Se a potencia útil é o producto Pu= E I i , expresamos o par como:

E Ii = M ω

sustituindo o valor de antes de E e sabendo que ω= 2πn/60

• Temos: M= p/2 πa N Φ IiComo pasaba ca forza electromotriz “p” e “a” son constantes,

podemos por:M= K´ Φ Ii

BALANCE ENERXÉTICO

• Temos que ter en conta as diferentes pérdidas do sistema:

Potencia absorbida: é a potencia de entrada ó sistema, é decir a potencia que absorbe o motor da liña.

Pab= Vb I

Potencia Útil: é a potencia de salida do sistema que se transforma en enerxía mecánica e sempre é inferior á potencia absorbida. Se consideramos despreciables as pérdidas no ferro e as pérdidas mecánicas, podemos utilizar a potencia eléctrica interna como potencia útil.

Pu= E Ii

Rendemento:

η= Pu/Pab

BALANCE ENERXÉTICO

Potencia perdida: é a diferencia entre a potencia útil é a absorbida. Normalmente é a parte que se degrada en calor.

Pp= Pab-Pu

• A potencia perdida prodúcese por:– Potencia perdida por efecto Joule: Pj = I2

R , son variables, xa que van en función da carga.

– Pérdidas Magnéticas: denominadas tamén pérdidas do ferro ( pérdidas por histéresis ou por correntes de Foucault).

– Pérdidas mecánicas: son as que dependen da velocidade, xa que se producen polo rozamento das escobillas e outras pezas. Poden considerarse constantes.

Se desprezamos as pérdidas magnéticas e mecánicas, temos:

η=E’/Vb

TIPOS DE MOTORES DE C.C.

• Según como se produza a excitación da máquina para que funcione temos os distintos tipos:

MOTOR DE EXCITACIÓN INDEPENDENTE• Neste tipo de motor o devanado inductor e inducido están

alimentados con fontes de alimentación distintas e independentes.


• Cúmplese:

I: intensidad absorbida.

Ii: intensidad del inducido.

Ve : tensión de escobillas.


MOTOR DE EXCITACIÓN EN DERIVACIÓN OU SHUNT

• Nesta máquina o devanado de excitación está conectado a mesma fonte de alimentación, en paralelo co devanado inductor.

Neste caso:

I=Iex + Ii

Iex =Vb/ Rd


Características de velocidade• N =f(Ii)

• Indica a relación que existe entre a velocidade do motor e a corrente do inducido.

• Para obter a gráfica mantemos constante a tensión entre bornes Vb e a intensidade de excitación.

• Vése que a velocidade permanece constante para independentemente da carga.


Características do par motor

• Mu=f(Ii)

• Relaciona o par motor útil coa corrente de inducido, mantendo constante a Vb e a corrente de excitación.

• Vése que estos son directamente proporcionais, empezando na orixe de coordenadas.


MOTOR DE EXCITACIÓN SERIE• Neste motor o devanado inductor

está en serie co devanado inducido.

Vb = E + Ii (Ri + Rp + Rs ) + 2Ve

Neste caso:Ii = Iex =I


Características de velocidade• N = f(Ii)• Para obter a curva mantemos

Vb constante.• Indica a relación que hai entre

a velocidade do motor e a corrente do inducido.

• Pódese decir que é unha hipérbola, a medida que aumenta a intensidade do motor perde velocidade.

• En correntes pequenas ó motor tende a velocidades moi elevadas, poidendo ser peligrosas, por eso non é conveniente que traballe en baleiro.


• M= f(n)• Relaciona a velocidade do

motor co par motor mantendo Vb constante.

• Obténse unha parábola.• Significa que o motor serie

desenvolve pares motores superiores a un motor derivación.

• Este tipo de motores é apropiado cando se necesita pares de arranque elevados como nas grúas, tranvias, etc.

Características do par motor

ARRANQUE DOS MOTORES DE C.C.

• Comprende todas as operacións necesarias, desde a conexión do motor á rede ata chegar a súa velocidade nominal.

• Se conectamos directamente o motor á liña, a forza contraelectromotriz nese instante é nula, xa que a velocidade tamén o é. Polo tanto a intensidade absorbida nese momento é:

Iarrq = Vb/ Ri

• Tendo en conta que a resistencia do inducido R i é moi pequena, resulta que a intensidade de arranque é moi elevada con respecto a intensidade nominal.

• Esto provoca aumentos de temperatura moi peligrosos para a máquina e alteracións na estabilidade da tensión da rede.

• Para limitar esta intensidade, dispóñense de resistencias de arranque ou se aplica unha tensión de arranque reducida, ata que o motor adquira velocidade e aumente a forza electromotriz. Despois vaise eliminando a resistencia de arranque ou se aumenta a tensión.

REGULACIÓN DA VELOCIDADE

• Ten por obxecto manter a velocidade nun valor prefixado.• A velocidade do motor vai a depender principalmente da tensión en

bornes e da corrente de inducido ( fluxo).• Se queremos regulala temos que actuar sobre estes, deste xeito:

– Regulando a corrente de excitación cun reóstato ( asi controlamos a corrente de inducido e o fluxo).

– Regulando a tensión en bornes.

INVERSIÓN DO SENTIDO DE XIRO

• En moitas aplicacións é necesaria a posibilidade de xirar nos dous sentidos ( por exemplo nunha grúa para poder subir ou baixar).

• A inversión de xiro pode facerse de dúas formas:– Invertindo a polaridade do devanado do inducido e mantendo a mesma

polaridade do devanado de excitación.

– Invertindo a polaridade do devanado de excitación e mantendo a mesma polaridade do devanado do inducido.

• Nos motores con excitación de imán permanente, a inversión de xiro soamente pódese realizar ó invertir a polaridade do devanado inducido, é decir, da tensión en bornes.

FREADO

• Existen aplicacións onde é necesario parar ou diminuír a velocidade do motor en tempos curtos, por exemplo nun tren ó chegar á estación.

• Baséanse no principio de reversabilidade deste tipo de máquinas, e decir, no momento de frear pasa a funcionar como xerador, polo que invirte o sentido do par motor. A este tipo de freado chámaselle freado eléctrico.

• Pode ser:– Freado reostático: disípase a enerxía que se xera ó actuar como

xerador nunhas resistencias de freado que soen ser as de arranque.

– Freado rexenerativo: consiste en devolver a enerxía xerada á liña de alimentación.

MOTORES DE CORRENTE ALTERNACLASIFICACIÓN

• No ámbito industrial e doméstico, é habitual utilizar máquinas eléctricas que transforman a enerxía eléctrica en mecánica.

• Según o tipo de corrente imos distinguir dous tipos de motores: os de corrente continua e os de corrente alterna.

• Os motores de corrente alterna pódense clasificar do seguinte xeito:

MOTORES DE CORRENTE ALTERNA CLASIFICACIÓN

• Os motores de corrente alterna síncronos funcionan de maneira que o rotor da máquina xira exactamente á velocidade do campo magnético. Son pouco frecuentes, usánse en casos especiais.

• Os motores asíncronos, chamados de inducción, son os máis utilizados. Nestos a velocidade do campo magnético é diferente da velocidade do rotor.

• Os motores asíncronos poden ser monofásicos ou trifásicos.

CORRENTE ALTERNA

REPASANDO• Hai dous tipos de corrente alterna:

– Monofásica.

– Trifásica.

Monofásica (sinusoidal):• É un tipo de corrente na que o cambio de sentido realízase en

intervalos de tempos iguais (neste caso segue a variación da función seno).

• O número de periodos que ten lugar en cada unidade de tempo determina a frecuencia da sinal.

• Esta corrente se indica ca expresión matemática:

V= Vo sen (Wt)

CORRENTE ALTERNA

CORRENTE ALTERNA

Trifásico• O seu funcionamento se basa na disposición de tres bobinas

desfasadas 120º eléctricos entre elas, que se moven dentro dun campo magnético.

• O movemento destas bobinas induce unha forza electromotriz (f.e.m.) sinusoidal en cada unha delas co mesmo valor eficaz e a mesma frecuencia, desfasadas entre si un tercio de periodo.

• Este sistema é un sistema equilibrado de tensións, o valor instantáneo da fem será:

u1 = Emax sen(Wt)

u2 = Emax sen(Wt-120º)

u3 = Emax sen(Wt-240º)

CORRENTE ALTERNA

MAGNITUDES EN ALTERNA TRIFÁSICA

CONEXIÓN ESTRELA

IL = IF

VL = √3 VF

CONEXIÓN TRIÁNGULO

IL = √3 IF

VL = VF

MAGNITUDES EN ALTERNA TRIFÁSICA

POTENCIA EN SISTEMAS EQUILIBRADOS• Hai tres potencias:

Potencia Activa: (é a verdadeira potencia)

P = √3 VL IL cosΨ unidade: watios (W)

Potencia Reactiva: ( non é potencia, indica as perdas do sistema)

Q = √3 VL IL senΨ unidade: voltio-amperio reactivo (VAr)

Potencia Aparente: (non existe, magnitude matemática)

S = √3 VL IL unidade: voltio-amperio (VA)

Factor de potencia: cosΨ , indica as pérdidas do sistema, ten que estar próximo a un para ter o máximo rendemento.

MOTORES DE CORRENTE ALTERNA TRIFÁSICA FUNCIONAMENTO

• Baséase no campo magnético xiratorio creado no estator por unha corrente alterna trifásica, que por acoplamientos electromagnéticos orixina o xiro do motor.

• A velocidade de xiro do campo magnético, chamado tamén velocidade síncrona (ns), depende do número de pares de polos da máquina e da frecuencia da rede eléctrica:

Ns = 60f/p Ns: velocidade do campo (min-1)

f: frecuencia da corrente (hercios)

p: nº pares de polos do motor

• Esta velocidade é a que permite clasificar ós motores en síncronos (velocidade do rotor xirando ca mesma velocidade do campo xiratorio) e asíncronos (velocidades distintas).

• Se no interior do campo magnético xiratorio colocamos unha bobina cortocircuitada cun eixe de xiro perpendicular ó campo magnético xiratorio, inducirase unha forza electromotriz (E) que según a lei de Faraday (e Lenz) será:

E = - N ΔΦ / Δt• O campo xiratorio corta e atravesa a sección da bobina á

velocidade ns . Esta forza electromotriz E inducida polo campo magnético xiratorio creará unha corrente inducida I, que formará un campo magnético na bobina.

• Ésta se acoplará magnéticamente ó campo xiratorio e tenderá a xirar no mesmo sentido (n2).

• O acelerarse a bobina, a velocidade relativa nr = ns – n2 irá reduciéndose e a fem inducida E diminuirá proporcionalmente.


• Debemos ter en conta:– Esvaramento absoluto: diferencia de velocidade de xiro que

hai entre un campo xiratorio (ns) e a velocidade de xiro da bobina cortocircuitada (n2). Exprésase nr = ns- n2

– Esvaramento relativo: exprésase en %, o seu valor comprendido entre 1-7%, ven determinado:

s= ns – n2/ ns .100 s: esvaramento relativo %

ns: velocidade do campo magnético xiratorio (min-1)

n2 : velocidade do rotor (min-1)


MOTORES DE CORRENTE ALTERNA TRIFÁSICA CONSTITUCIÓN

• Basicamente está formado por unha parte fixa, estator, e unha parte móbil, rotor.


ESTATOR• O conxunto que forma o estator ou inductor está constituido por

unha coroa tubular de pranchas magnéticas apiladas, con ranuras de forma rectangular ou trapezoidal, onde no seu interior están aloxados os conductores que forman a bobina.

• Sobre o armazón localízase a placa de bornes, normalmente con seis, denominados: U, V e W que son os principios de fase e X, Y e Z, que son os finais de fase. Esta configuración permite as dúas conexións principais: estrela e triángulo.

Placa de bornes


Un motor cunha placa de características 380/220 V poderá conectarse en estrela á tensión de 380V e en triángulo, á tensión de 220V.


ROTOR• É a parte móbil xiratoria. Localízase no interior do estator e

constitue un cilindro, feito tamén de pranchas magnéticas apiladas e montando sobre o eixe do motor.

• Ten unha ranuras nas que están os conductores que forman a bobina do inducido; está pechada sobre si mesma en cortocircuito.

• Poden ser de moitos tipos pero a máis habitual é a de gaiola de esquio.

• O rotor de gaiola de esquio en cortocircuito é un rotor de chapa apilada onde van insertadas unhas barras de cobre ou de aluminio de formas diversas ( circulares, rectangulares …) e pechadas en cortocircuito mediante dous aneles de cobre, aluminio ou bronce.

MOTORES DE CORRENTE ALTERNA TRIFÁSICA

FORZA CONTRAELECTROMOTRIZ DO ESTATOR• O fluxo xiratorio corta so conductores do estator a unha velocidade

de sincronismo e xenera nos conductores unha forza contraelectromotriz por fase no estator, será alterna sinusoidal e de frecuancia igual á da rede.

E1= 4,44 f N1 Φmax C

E1: valor eficaz da fem inducida no estator (V)

f: frecuencia da rede en hercios (Hz)

N1 : nº de espiras do estator por fase

Φmax: fluxo por polo (webers, Wb)

C: constante constructiva dos bobinados do estator

FORZA ELECTROMOTRIZ DO ROTOR• O campo magnético xiratorio, o cortar os conductores do devanado

do rotor, induce unha forza electromotriz rotórica que dependerá da velocidade de corte dos conductores co campo magnético (é decir do seu esvaramento).

E2s = 4,44 f2 N2 Φmax C

E2s: forza electromotriz en rotor con carga (V)

f2: frecuencia do rotor (Hz)

N2: nº de espiras do rotor por fase

Φmax: fluxo por polo (Wb)

C: constante constructiva dos bobinados do estator


PAR MOTOR• As correntes inducidas e o fluxo determinan un par de xiro sobre o

rotor co mesmo sentido do campo magnético xiratorio.• O par motor e:

M = K Φ I1 cosΨr

K: constante constructiva do motorΦ: fluxo magnético (Wb)I1: corrente rotórica (A)

cosΨr: coseno do ángulo que forman as tensións e a corrente rotórica


MOTORES DE C. A. TRIFÁSICACURVAS CARACTERÍSTICAS

• O comportamento dos motores de corrente alterna estúdase a través das súas curvas características, destacan:

Característica da velocidade: n=f(P); U=cte; f=cte.• Representa a velocidade do motor en función da potencia que

subministra, mantendo a tensión e a frecuencia constante.• Pódese apreciar que a velocidade é practicamente constante ó

aumentar a potencia que subministra a carga.


Curva característica de consumo: I= f(P); U= cte; f= cte.• Simboliza a corrente que o motor absorbe da rede en función da

potencia subministrada, mantendo a tensión e a frecuencia constantes.

• Pódese observar que a corrente se incrementa a medida que aumenta a potencia que subministramos á carga. A corrente que absorbe en baleiro é entre un 25-50% da nominal.


Curva de rendemento: ŋ= f(P); U= cte; f= cte.• Indica como varia o rendemento do motor en función da potencia

que subministra.• Pode observarse que o rendemento aumenta a medida que

aumenta a potencia subministrada ata chegar practicamente a potencia nominal, despois empeza a diminuir.


Curva Mecánica: M= f(n); U= cte; f= cte.• Indica como varia o par en función da velocidade do motor.• Podemos observar que a medida que a velocidade aumenta, tamén

adoita aumentar o par ata chegar ó valor de par máximo, Mmax. A partir dese punto, a velocidade redúcese moi lentamente, ata chegar ó valor da velocidade síncrona, ns, onde o par subministrado pola máquina é cero.

• Imos estudar os tres puntos críticos de funcionamento:

ARRANQUE• Neste momento a velocidade é cero, o

par de arranque do motor (Ma) debe ser maior có par resistente da carga (Mra).

FUNCIONAMENTO EN BALEIRO• A velocidade (no) está próxima a de

sincronismo, debido a que o motor non subministra potencia útil. O único par que subministra o motor e para compensar as perdas.

FUNCIONAMENTO ESTABLE EN CARGA

• O punto de funcionamento P é aquel no que se cruzan as características do motor e da carga. Mmotor = Mcarga

• Supónse que a velocidade e o par son os nominales.


BALANCE DE POTENCIAS

• Básicamente existen tres puntos nos que unha máquina eléctrica ten unha pérdida de potencia:– No circuito magnético.

– Nos conductores ou devanados dos circuitos.

– Nos roces das súas partes móbiles.

• Por este motivo, hai que ter en conta os conceptos seguintes:

Potencia absorbida (Pab): é a potencia de entrada ó sistema.

Potencia útil (Pu): é a potencia de salida do sistema que pode aproveitarse realmente e sempre menor ca absorbida.

Potencia perdida (Pp): é a diferencia entre a potencia útil e a potencia absorbida. Normalmente é a parte que se degrada en calor.

Pp= Pab - Pu

BALANCE DE POTENCIAS

Rendemento (ŋ): é a relación entre a potencia útil e a potencia absorbida. Dáse en %, nos motores eléctricos é bastante alta, oscila entre o 70-90%.

ŋ = Pu / Pab

CLASES DE ARRANQUE EN MOTORES TRIFÁSICOS

• Cando se conecta directamente a rede, un motor consume fortes intensidades de liña no momento do arranque.

• Éstas intensidades sobrecargan as liñas de distribución e poden producir caídas de tensión e subida de temperatura nos condutores.

• Por esta razón o regulamento electrotécnico de baixa tensión dictamina unha serie de normas para reducir as intensidades no arranque dos motores a uns valores aceptables.

• Imos ver dous tipos de arranque, os máis usados.


Arranque Directo: este está permitido en motores dunha potencia inferior a 5,5 KW. Consiste en pechar o contactor KM1; o motor conéctase á tensión nominal da rede nun só tempo.

• Mentres o motor estea funcionando queda protexido contra sobrecargas polo relé térmico F1 e contra curtocircuitos polos fusibles F.

• A intensidade no arranque é de 3 a 8 veces a nominal.


Arranque estrela-triángulo: é o máis usado, poden conectarse motores dunha potencia que pode chegar a 11KW.

• Consiste en conectar, primeiro o motor en estrela (está automatizado de tal xeito que primeiro entra en funcionamento KM1 e KM2), e no momento que xa está arrancado pásase a triángulo (desconéctase KM2 e conéctase KM3).

• Os motores han de estar preparados para funcionar a unha tensión inferior, unha vez están conectados en triángulo.


EXPLICACIÓN• Ó conectalo primeiro en estrela, cada unha das bobinas do motor

se somete a unha tensión √3 veces inferior que se se houbese conectado en triángulo.

• Esta reducción de tensión consegue baixar a intensidade no arranque a unha terceira parte respecto ó arranque directo.


• A velocidade dun motor trifásico depende principalmente de:– Velocidade de sincronismo (nº de polos e frecuencia da corrente).

– Esvaramento absoluto ( modifícase variando a tensión aplicada á máquina)

• Controlando estas variables podremos controlar a velocidade do motor. Existen varios métodos:

CONTROL POR CAMBIO DO Nº DE POLOS• Se aumentamos o nº de polos a velocidade diminuirá.• Soamente se pode facer en motores de gaiola de esquio, xa que o

nº de polos do estator e do rotor deben ser iguais, e estes motores adáptano automáticamente.

• Son conexións automáticas.


CONTROL DE MODIFICACIÓN DA FRECUENCIA• Consiste nun control electrónico da frecuencia de alimentación.• Para correcto funcionamento destes motores débese traballar a par

constante, polo que unha variación na frecuencia ha de levar aparellada unha diminución da tensión.

ACTUACIÓN SOBRE A TENSIÓN APLICADA• É un método moi limitado.• Utilízase en pequenos motores de inducción.• Consiste en alimentar ó motor cunha tensión inferior, deste xeito

acádase unha velocidade inferior.

FREADO DOS MOTORES ASÍNCRONOS

• Empréganse dous tipos:

FREADO REXENERATIVO• Consiste en que o motor pase a traballar como xerador; para iso

abonda con manter o estator conectado a rede e facer que a velocidade do rotor supere a velocidade de sincronismo.

• Utilízase en aplicacións de montacargas,etc.

FREADO DINÁMICO• Consiste en desconectar o motor da rede e aplicarlle unha corrente

continua ó devanado do estator. Éste ó ser recorrido por corrente continua, crea un campo magnético estacionario.

• Este campo magnético induce correntes no rotor, mentres este se manteña xirando, que producen un par oposto ó do xiro que fai que o motor free.

INVERSIÓN DE XIRO

• Para realizar a inversión de xiro é necesario invertir o sentido do campo magnético xiratorio.

• Esta inversión conséguese ó invertir a conexión de dúas fases do motor.

• Normalmente, esta manobra se realiza utilizando automatismos.• Para realizar a inversión o motor ten que estar parado, senón se

pode estropear o rotor.

MOTORES MONOFÁSICOS

• Este tipo de motores responde ás necesidades que xurden na vivenda ou en pequenas industrias que non dispoñen de corrente alterna trifásica.

• En xeral teñen potencias inferiores a 1 CV, como os electrodomésticos, ferramentas, máquinas portátiles, etc.

• Neste tipo de motores hai que crear dous campos magnéticos sinusoidais desfasados entre si e desprazados de maneira angular.

• Os motores monofásicos máis importantes son os de inducción e os de colector.

MOTORES MONOFÁSICOS DE INDUCCIÓN

• Son similares ós trifásicos con rotor en curtocircuito.• O estator esta rañurado e nas súas rañuras adoitan existir dous

devanados.• O primeiro é o devanado principal ou de traballo, e ocupa dous

tercios das rañuras totais.• O segundo é un devanado auxiliar ou de arranque, ocupa o tercio

das rañuras restantes e, como o seu nome indica, utilizarémolo para axudar a arrancar o motor.

• Ó aplicar unha corrente alterna monofásica ó devanado principal, prodúcese un campo alternativo de eixe fixo no espazo, que pode ser considerado como a suma de dous campos xiratorios cuxa amplitude é a metade e de sentidos opostos, que fan que o motor non poida arrancar por si só.

MOTORES MONOFÁSICOS DE INDUCCIÓN

• Se conseguimos proporcionar un par por algún sistema, o motor poñerase e xirar no sentido do par.

• Empréganse dous métodos, para facer que o motor arranque:

1. Fase partida: Consiste en colocar un devanado auxiliar desfasado no espazo 90º eléctrico con respecto o principal. Estas dous correntes, máis ou menos desfasadas, producen un campo magnético xiratorio que provoca o arranque do motor. Unha vez posto en marcha, pódese desconectar o devanado auxiliar.

2. Arranque por condensador: Conectamos un condensador en serie co devanado auxiliar, desta forma conséguese que as correntes estean desfasadas case 90º, co que o par de arranque será maior.

MOTOR UNIVERSAL

• Poden conectarse indistintamente en corrente continua ou en alterna.

• A súa constitución é como a dos motores en serie de corrente continua, pero ca corona polar laminada para reducir as pérdidas ocasionadas polas correntes parásitas,

• A súa velocidade depende da carga; en baleiro, as velocidades poden ser moi altas, e normalmente se intercalan resistencias para poder regular a velocidade.

• Actualmente a velocidade se regula electrónicamente.

Date post:	26-Jul-2015
Category:	Education
Upload:	v0805042
View:	6,251 times
Download:	1 times

Motores EléCtricos

Education